Καλά Χριστούγεννα!!!

Προσπερνώντας τις όποιες διαφωνίες που μπορεί να έχουμε οι άνθρωποι μεταξύ μας, ευχόμαστε μέσα από την καρδιά μας καλά Χριστούγεννα κι ευτυχισμένα σε όλους. Υγεία πάνω απ'όλα (τώρα με τη γιαγιά μου στο νοσοκομείο εκτιμώ ακόμη περισσότερο την ευχή αυτή), αγάπη και ειρήνη σε όλο τον κόσμο. Να περάσετε τις γιορτές όσο πιο όμορφα μπορείτε, διασκεδάστε, ερωτευτείτε, γελάστε με την ψυχή σας. Προσοχή στις υπερβολές!!!

Φίλος της Ελληνικής Αστυνομίας

Είμαι φίλος της Ελληνικής Αστυνομίας όπως θα έπρεπε να είναι κάθε Eλληνας πολίτης που θέλει να ζει σε μια ευνομούμενη κοινωνία.
Είμαι στο πλευρό του Eλληνα Αστυνομικού που διακινδυνεύει τη ζωή του για να μου παρέχει ασφάλεια,για να προστατεύσει την περιουσία μου,για να προστατεύσει την Δημόσια Περιουσία.

Βέβαια στην αριστεροκρατούμενη χώρα μας,όπου η αλητεία και η ασυδοσία βαφτίζονται "δικαιώματα",είναι λογικό να παρουσιάζεται διαστρεβλωμένη η εικόνα της Αστυνομίας.
Για κάθε έναν διεφθαρμένο αστυνομικό υπάρχουν πολλοί περισσότεροι που κάνουν σωστά και τίμια τη δουλειά τους για μισθούς πείνας.
Τα "δημοκρατικά" μας όμως ΜΜΕ θα προβάλλουν ΜΟΝΟ τον διεφθαρμένο αστυνομικό.
Για κάθε περίπτωση κατάχρησης εξουσίας από αστυνομικό,υπάρχουν πολλές περισσότερες όπου αστυνομικοί τραυματίζονται σοβαρά την ώρα του καθήκοντος.
Ο παραβάτης αστυνομικός όμως θα "παίζει" στα ΜΜΕ για ημέρες ενώ οι αφανείς ήρωες που καταλήγουν στα νοσοκομεία ζήτημα είναι αν ακουστούν για 10 δευτερόλεπτα...
Για κάθε επιχειρησιακή αποτυχία της Αστυνομίας υπάρχουν πολλές περισσότερες επιχειρησιακές επιτυχίες που δεν γίνονται ποτε γνωστες στο κοινό με αποτέλεσμα να κυριαρχεί η αίσθηση περί "ανικανότητος" της Αστυνομίας.

Σε αυτή τη χώρα λοιπόν είναι λογικό να γίνεται ήρωας ο Πάσαρης και όχι ο Αστυνομικός που ανά πασα στιγμή κινδυνεύει να φάει 5 σφαίρες από τον κάθε ληστή η τρομοκράτη μιας και πρέπει πρώτα να πυροβοληθεί και μετά - αν είναι τυχερός - να αντιδράσει.
Σε αυτή τη χώρα λοιπόν είναι λογικό να ισοπεδώνονται τα πάντα και να ακούγεται το προκλητικό "μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι" από επίδοξους δολοφόνους με μολότοφ και ενίοτε όπλα και χειροβομβίδες.

Εγώ είμαι με την Ελληνική Αστυνομία.
Γιατί σε αυτήν θα τρέξω όταν προσπαθήσουν να με ληστέψουν,σε αυτήν θα τρέξω να καταγγείλω κάθε παράβαση εναντίον μου.
Και επειδή είμαι μαζί της στο δύσκολο έργο της,θα της κάνω και κριτική.
Δεν θα ισοπεδώσω αλλά θα απαιτήσω να καθαριστούν όλοι οι διεφθαρμένοι.
Η Ελληνική Αστυνομία χρειάζεται την κριτική.
Δεν χρειάζεται τον πόλεμο.

Είμαι φίλος της Ελληνικής Αστυνομίας όπως μου την γνώρισε ο γείτονας μου,ο συνταξιούχος πλέον, κύριος Παναγιώτης.
Aνθρωπος με αρχές και ήθος.
Γιατί για κάθε έναν διεφθαρμένο,υπάρχουν εκατοντάδες Αστυνομικοί σαν τον γείτονα μου...

Χαιρετίσματα λοιπόν στην εξουσία...!!!

Πόσο απέχει άραγε η εξουσία από την ασυδοσία; Πόσοι άνθρωποι, όταν τους δοθεί μια συγκεκριμένη εξουσία, θα μπορέσουν να παραμείνουν σεμνοί,μετριοπαθείς κι αντικειμενικοί; Αρχή άνδρα δείκνυσι, έλεγε ο συμπαθής τραγικός ήρωας του Σοφοκλέους. Πόσο διαχρονικά επίκαιρο φαντάζει άραγε αυτό το ρηθέν;

Διαβάζω στην επίσημη ιστοσελίδα της ελληνικής αστυνομίας, πως η ίδια είναι Σώμα Ασφάλειας και έχει ως αποστολή:

την εξασφάλιση της δημόσιας ειρήνης και ευταξίας και της απρόσκοπτης κοινωνικής διαβίωσης των πολιτών, που περιλαμβάνει την άσκηση της αστυνομίας γενικής αστυνόμευσης και τροχαίας.

την πρόληψη και καταστολή του εγκλήματος και την προστασία του Κράτους και του δημοκρατικού πολιτεύματος, στα πλαίσια της συνταγματικής τάξης, που περιλαμβάνει την άσκηση της αστυνομίας δημόσιας και κρατικής ασφάλειας.


Μιλούν για ειρήνη, ευταξία, δημοκρατία, ασφάλεια, απρόσκοπτη κοινωνική διαβίωση των πολιτών. Ωστόσο, στην πράξη πολλές φορές όλα αυτά καταστρατηγούνται στο βωμό του εκφοβισμού, της τρομονομίας, της υποκειμενικότητας, των διακρίσεων, της προσωπικής ικανοποίησης ή ακόμη και της ανικανότητας. Δεν αναφέρομαι μονάχα στα τρανταχτά παραδείγματα που βλέπουν το φως της δημοσιότητας κατά καιρούς, όπως το βιντεάκι από ΑΤ Ομονοίας ή η ζαρντινιέρα. Χιλιάδες άνθρωποι βιώνουν την αυθαιρεσία των εχόντων την εξουσία κι αναρωτιέμαι για ποιο λόγο συμβαίνει αυτό. Μια υπηρεσία που θα έπρεπε να λειτουργεί προς όφελος του κάθε πολίτη έχει καταντήσει να αποτελεί φόβητρο για μεγάλο ποσοστό πολιτών, ανούσιο τρόπο έκφρασης τρομολαγνείας και φασιστικού τρόπου σκέψεως ή ακόμη αναποτελεσματικό μέσο διατήρησης της τάξης και της ασφάλειας της χώρας.
Ποιος ελέγχει αυτούς που μας ελέγχουν τελικά; Ποιος κρίνει αν εκείνος ο άνθρωπος που κρατά νόμιμα το όπλο είναι σε θέση να το κάνει αυτό, χωρίς να αυθαιρετήσει, χωρίς να γέρνει η πλάστιγγα επικίνδυνα προς την πιθανότητα να "εκπυρσοκροτήσει" άνευ λόγου κι αιτίας;
Σαφώς και υπάρχουν καλοί και κακοί στην ελληνική αστυνομία, όπως και σε κάθε επάγγελμα. Όμως η νοοτροπία που επικρατεί συμπαρασύρει κι έναν εν δυνάμει ηθικό, ικανό κι ανιδιοτελή επαγγελματία σε μεγάλο ποσοστό.
Η ανάγκη για διαφύλαξη της ειρήνης σε έναν τόπο είναι φυσικά υπαρκτή, εντούτοις θεωρώ πως η σύγχρονη δόμηση της αστυνομίας, τουλάχιστον στον τόπο μου, είναι επιεικώς ανεπαρκής και χρειάζεται επειγόντως εμπέδωση των κύριων ανθρωπίνων δικαιωμάτων αναθεώρηση των θεμελειωδών ηθικών αρχών. Στο κάτω κάτω, η αστυνομία οφείλει να σέβεται και να υπηρετεί τον πολίτη, όχι να τον εκφοβίζει, να τον χειραγωγεί και να τον ευτελίζει.

Τα βλέπουμε όλα κόκκινα και μπλε...!!!

Μια ακόμη αρνητική παράδοση έσπασε, αν κι έπρεπε το ευτυχές γεγονός να είχε συμβεί χρόνια πριν. Ας όψονται τα μεγάλα κεφάλια του ελληνικού ποδοσφαίρου κι ανεπανάληπτες προσωπικότητες, όπως ο κύριος Σπανέας, εξαίρετος χειρούργος-διαιτητής.
Περασμένα ξεχασμένα όμως, η αποψινή νέμεση αποζημιώνει και με το παραπάνω όσες πίκρες γευτήκαμε μέχρι εδώ. Η δικαιοσύνη έλαμψε, η μεγαλύτερη ομάδα και η πιο προετοιμασμένη υπερίσχυσε. Η Πανιωνάρα δεν το έχανε το παιχνίδι απόψε. Ο Τζιμπούρ έδειξε τον δρόμο και γυρνώντας στους οπαδούς των φιλοξενουμένων έκανε την σωστότερη κίνηση: τους παρότρυνε να σωπάσουν.
Οι παίχτες του Παναθηναϊκού σαστισμένοι, εκτός πραγματικότητας,μονάχα γκρίνιαζαν για τα σφυρίγματα του διαιτητή. Δεν έβλεπαν όμως τον Μάντζιο που έκανε κοντρόλ αποκλειστικά με το χέρι του σε όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού. Δεν έβλεπαν τις κίτρινες κάρτες που μοίραζε ο διαιτητής αφειδώς σε ΟΛΟΥΣ τους παίχτες, δεν έβλεπαν το offside που σφύριζε ο διαιτητής ενώ οι παίχτες του ιστορικού έφευγαν από κανονικότατη θέση, με αξιώσεις για ένα δεύτερο γκολ.
Δεν θα αναλωθούμε όμως στις λεπτομέρειες. Η ομαδάρα έδειξε κι απόψε ότι δεν φοβάται κανένα όνομα, καμία ομάδα, καμία παράδοση. Ο Λίνεν έχει κάνει εκπληκτική δουλειά κι αυτό φάνηκε ακόμη και στην άμυνα, το αδύνατό μας σημείο. Και φυσικά, απόψε φάνηκε πως κανένας δεν (πρέπει να) κερδίζει μονάχα με τη φανέλα, μα με το παράστημα μέσα στο γήπεδο. Κι αν απόψε ο κάθε βάζελος αναφώνησε: "Πού είναι ο Σπανέας;" ας το ξεχάσει. Τέτοια εγκλήματα δεν επιτρέπονται πλέον στην Πλατεία.
Κι όπως είπαμε, μετά από μια μέτρια προπόνηση έρχονται τα σημαντικά. Εμπρός για την πρόκριση για να κάνουμε όλο τον κόσμο να αναγνωρίσει την αξία μας. Εμπρός Ιστορικέ!!!
Και τελειώνοντας, μια ιδέα από έναν Πραγματικό Ύμνο...

Φαιδραί διαλάμπουν και αύθις ημέραι,
Εικόνες των πάλαι ποτέ ημερών
Το μήκος παρήλθε των χαύνων αιώνων,
Παρήλθον τα σκότη νυκτών παγερών.

Ω!! χαίρε του ψάλτου γενέτειρα, χαίρε,
Σεμνής Ιωνίας περίδοξος γη.

Και πάλιν ο μέγας αγών των προγόνων
Τιμάς επίζηλους προς σε χορηγεί.

Η νεολαία αιώνας τώρα,
Μαραινόμενη ληθαργίαν,
Ηγέρθη πάλιν με προθυμίαν,
Ζητεί το κλέος και την αλκήν
Και της υγείας ποθεί τα δώρα
εις γυμνασίαν αρμονικήν.

Ευσταλής και θερμή συνελθούσα
εις αμίλλης τον θείον βρασμόν,
ομοφρόνως στερρόν καταρτίζει
Πανιώνιον αύθις δεσμόν.

Μεγάλη η χάρη σου Aγιε Παναθηναϊκέ...

Ελεήμονος όπως πάντα,ανέστησες ακόμα ένα πεθαμένο.
Φαίνεται πας να πεθάνεις εμάς,δεν εξηγείται αλλιώς...

TRASH TV

Δεν είμαι κριτικός τέχνης.
Δεν μιλάω ως ειδικός σε θέματα υψηλής τέχνης και βαθιάς κουλτούρας.
Κάπου όλες αυτές οι αυθεντίες μου τη δίνουν στα νεύρα.
Αφ υψηλού μαθήματα των "ειδικών" στην πλέμπα και καλά...

Δεν πα' να λένε ότι θέλουν οι "ειδικοί" για να με πείσουν ότι πρέπει να εκτιμήσω τον Λαζόπουλο ;
Για εμένα,αυτό που κάνει ΔΕΝ είναι σάτιρα.
Είναι χειρίστου είδους ξεκατίνιασμα,είναι χυδαίο κουτσομπολιό σε κομμωτήριο.
Μάλιστα από αυτά της υψηλής κοινωνίας.
Εκεί άλλωστε ανήκει και ο εθνικός μας γύφτος...

Γιατί αν δεν ήταν τίποτα από όλα τα παραπάνω,ο κοινωνικά ευαίσθητος τσιγγάνος,θα ασχολείτο ας πούμε και με τα κότερα...
Δεν είναι αυτό πρόβλημα της κοινωνίας μας άλλωστε ;
Oχι τα κότερα αυτά καθε αυτά αλλά κάποια πράγματα που συμβαίνουν μέσα στα κότερα.
Σαν αυτά που ίσως ο Λαζόπουλος -λέω εγώ τώρα- ξέρει από πρώτο χέρι.
Η μήπως το κουτσομπολιό δεν διακρίνεται για την προτίμηση του στα "στραβά" του γείτονα ;

Βέβαια στη χωρα που το θράσος και η τσάμπα μαγκιά θεωρείται προσόν,οι Λαζόπουλοί μεσουρανούν.
Απέναντι σε ποιούς όμως ;
Στην Ρούλα Bροχοπούλου ; Eνας σοβαρός καλλιτέχνης μάλλον θα ανησυχούσε για την έμπνευση του.
Ο Λαζόπουλος όχι...
Στην αμετροέπεια της Σαρρή ;
Εντάξει Λάκη το σκότωσες το θηρίο και έσωσες τη βουλή...
Τώρα σε παρακαλούμε,σώσε μας και από την κακή ποιότητα του Καρβέλα.
Μπορεί και να γελάσω με το ξεκατίνιασμα σας,δεν λέω.
Oμως θα γελάσω όπως ακριβώς θα γελούσα αν έβλεπα να μαλώνουν στο δρόμο δυο παπατζήδες για το ποιός είναι πιο ποιοτικός απατεώνας.

Και μιας και μιλήσαμε για ποιότητα...
Στη χώρα όπου η επιθεώρηση του Aυλωνίτη,του Xατζηχρήστου και τόσων άλλων,έχει μετεξελιχθεί σε ακατάσχετο μπινελίκι,είναι λογικό να σπάει τα κοντέρ της τηλεθέασης ο Λάκης όταν μιλάει για ...κλανίδια...
Και φυσικά αυτός που χειροκροτάει το κλανοχιούμορ και ξεκαρδίζεται από τα γέλια,δεν θα μπορούσε παρά να αισθανθεί ένα δέος όταν ακούει τον Λάκη να κατηγορεί το ανάλγητο κράτος και να ασκεί κοινωνική πολιτική κονομώντας την ίδια στιγμή δεκάδες εκατομμύρια με τον πόνο του συνταξιούχου.
"Aμέσως μετά τις διαφημίσεις,το δάκρυ του συνταξιούχου,μην το χάσετε" (εκκωφαντικά χειροκροτήματα από εκστασιασμένους τρέντομπούληδες που μετά τα κλανίδια ορέγονται και λίγο κοινωνικό κράτος)...

Bρήκε ο γύφτος τη γενιά του και αγαλλίασε η καρδιά του που λένε...

Υγ : Δείγμα έμπνευσης οι δέκα μικροί μήτσοι.
Πετυχημένοι ομολογουμένως.
Δείγμα πνευματικής στειρότητας το να κλέβεις την ιδέα του Αναστασιάδη για να ανεβάσεις τους δείκτες της τηλεθέασης.

Λάκη, γερά!!!

Ο Λάκης Λαζόπουλος παραμένει εδώ και πολλά χρόνια μια από τις σημαντικότερες παρουσίες στα ελληνικά καλλιτεχνικά δρώμενα. Με πλούσιες σπουδές στο ενεργητικό του, μιας και φοίτησε στη Νομική και τελείωσε το Μεταπτυχιακό του επάνω στην Εγκληματολογία και το Ποινικό Δίκαιο, αποτελεί μια όαση στην σημερινή τηλεόραση της ημιμάθειας και της παντελούς άγνοιας. Από την αρχή της καριέρας του μέχρι και σήμερα έχει συνεργαστεί με αξιόλογους Ανθρώπους των Τεχνών και των γραμμάτων. Ενδεικτικά ας αναφέρω τα ονόματα του Παντελή Βούλγαρη, του Γιάννη Ξανθούλη, του Σταμάτη Φασουλή και του Γιάννη Σμαραγδή. Σταθμός στην επαγγελματική του σταδιοδρομία στάθηκε φυσικά η εκπληκτική σειρά «Δέκα Μικροί Μήτσοι», αξεπέραστη μέχρι και σήμερα. Ωστόσο, το ταλέντο του δεν περιορίστηκε ποτέ σε έναν μονάχα τομέα. Θέατρο, τηλεόραση, μουσική, συγγραφή, σκηνοθεσία, πτυχές της αστείρευτης έμπνευσης και της αξιόλογης πορείας του.

Πλέον απολαμβάνει τους καρπούς που αποκόμισε μετά από τόσα χρόνια σκληρής εργασίας. Με την εκπομπή του σατιρίζει τα δρώμενα στην ελληνική καθημερινότητα, προσγειώνει απότομα τους φιλόδοξους μα διάττοντες αστέρες του καλλιτεχνικού στερεώματος, θίγει εύγλωττα τα προβλήματα του μέσου Έλληνα πολίτη, στηλιτεύει ,χωρίς να χαϊδεύει τα αυτιά κανενός, τα αρνητικά χαρακτηριστικά της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας και δεν αφήνει στο απυρόβλητο ούτε τους εκπροσώπους των κομματικών παρατάξεων, με εύστοχα σχόλια για την πολιτική, σε έναν τόπο που νοσεί.

Σαφώς και υπάρχουν κακώς κείμενα στην στάση του εν λόγω ατόμου, σαφώς και οι εκπομπές του δεν είναι πάντοτε τόσο επιτυχημένες κι εύστοχες, όπως επίσης σαφώς και μετά από κάποιον καιρό έχει επέλθει ένας φυσιολογικός κορεσμός, που έχει οδηγήσει το Λαζόπουλο στο αναμάσημα των ίδιων θεμάτων, των ίδιων αστείων κι εν πολλοίς των ίδιων, περιορισμένων, εμμονών του με πρόσωπα και καταστάσεις. Ουδείς άσφαλτος, που λέει και η αγαπητή αοιδός.

Όπως και νά’χει, είναι ένας ταλαντούχος άνθρωπος που προσφέρει πολλά περισσότερα από την συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων καλλιτεχνών κι όχι μόνο. Κι αυτό είναι πολύ σημαντικό.

Αναγκαίο κακό η θανατική ποινή

Πολλές φορές,συνήθως μετά από κάποιο ειδεχθές έγκλημα το οποιο προκαλεί τα κοινωνικά αντανακλαστικά,γίνεται λόγος για το πως μπορεί να προστατευθεί όσο το δυνατόν περισσότερο η κοινωνία από τέτοιου είδους ενέργειες.
Μια από τις προτεινόμενες λύσεις που προκαλεί πολλές αντιδράσεις είναι η θανατική ποινή.

Δεδομένο πρώτο : η ανθρώπινη ζωή είναι ιερή.
Ξεκινώντας με αυτή την παραδοχή ως βάση συλλογισμού,εύλογα κάποιος μπορεί να πει ότι ακόμα και η συντεταγμένη πολιτεία δεν δικαιούται να αφαιρεί την ανθρώπινη ζωή.
Τι γίνεται όμως με κάποιες ειδικές περιπτώσεις οι οποίες δείχνουν ότι ο επιδιωκόμενος και επιθυμητός σωφρονισμός αν μη τι άλλο δεν προκύπτει ;

Υπάρχουν περιπτώσεις κατά τις οποίες,κρατούμενοι που κάνουν χρήση της πενθήμερης άδειας,προβαίνουν σε εγκληματικές ενέργειες με θύματα αθώους πολίτες.
Υπάρχουν φυσικά οι περιπτώσεις τον εμπόρων ναρκωτικών οι οποίοι ζουν και πλουτίζουν ακριβώς επειδή πωλούν θάνατο και δυστυχία σε χιλιάδες οικογένειες.
Σωφρονισμός βέβαια σε αυτή την περίπτωση δεν υπάρχει μιας και οι συγκεκριμένοι συνεχίζουν την δραστηριότητα τους και μέσα από τις φυλακές.
Δεδομένο δεύτερο λοιπόν : σε κάποιες περιπτώσεις το εγκληματικό ένστικτο δεν παύει να λειτουργεί και η απειλή έναντι της κοινωνίας συνεχίζει να υφίσταται μιας και ο σωφρονισμός αποτυγχάνει.
Περιπτώσεις όπως αυτή του πάσσαρη ή του σορίν ματέι,είναι χαρακτηριστικές αντικοινωνικής συμπεριφοράς με ολέθρια αποτελέσματα.

Το ερώτημα που τίθεται λοιπόν,είναι,αν μπορούν κάποιες τέτοιες περιπτώσεις να "κερδηθούν" και να αποδοθούν στην κοινωνία ως υγιή στοιχεια.
Εγώ προσωπικά αμφιβάλλω εντόνως για το κατά ποσο είναι εφικτό ένα τέτοιο ενδεχόμενο.

Πως μπορεί ο ψυχρός εγκληματίας που δεν διστάζει να σκορπίσει το θάνατο είτε κατ'επανάληψη και σε βάθος χρόνου είτε χρησιμοποιώντας αποκρουστικές και σαδιστικές τακτικές έναντι αθώων πολιτών να μεταμορφωθεί σε αν όχι χρήσιμο,τουλάχιστον ακίνδυνο στοιχειο για το κοινωνικό σύνολο ;
Θαύματα γίνονται βέβαια αλλά κανείς μας δεν θα ήθελε να βρεθεί στην δυσάρεστη θέση να αντιληφθεί ότι γίνονται σπανίως...

Από την άλλη σίγουρα υπάρχει ο κίνδυνος της δικαστικής πλάνης η οποία μπορεί να οδηγήσει στο θάνατο αθώους ανθρώπους.
Eχει συμβεί άλλωστε στο παρελθόν.

Σύμφωνα με όλα τα παραπάνω λοιπόν,η θανατική ποινή πρέπει να θεωρείται ένα αναγκαίο κακό που σκοπός του είναι η προστασία του κοινωνικού συνόλου από άκρως επικίνδυνα στοιχεία τα οποία με διάφορους τρόπους έχουν αποδείξει την επικινδυνότητα τους.
Επίσης είναι σίγουρο ότι πρέπει να υπάρχουν κάποιες ασφαλιστικές δικλίδες στην εφαρμογή αυτού του ακραίου μέτρου,ώστε να αποφεύγονται οι τραγικές συνέπειες ενδεχόμενης δικαστικής πλάνης.

Eτσι για παράδειγμα,θα μπορεί να εφαρμόζεται μονο σε περιπτώσεις όπου η ενοχή του κατηγορουμένου είναι αδιαμφισβήτητη και αποδεικνύεται μέσω οπτικοακουστικού υλικού ή εφόσον ο κατηγορούμενος έχει συλληφθεί κατά τη διάρκεια της εγκληματικής του πράξης.
Κριτήριο θα πρέπει να είναι φυσικά και η υποτροπή του ενόχου.
Eτσι διασφαλίζεται ότι η ποινή θα αφορά κυρίως αυτούς που έχουν δείξει έντονη και διαχρονική εγκληματική συμπεριφορά.

Από ηθικής πλευράς,σίγουρα η αφαίρεση της ανθρώπινης ζωής είναι η πλέον δύσκολη απόφαση που μπορεί να πάρει το κοινωνικό σύνολο μιας και το δικαίωμα στη ζωή είναι ιερό.
Oμως από την άλλη,ποιός μπορεί να αρνηθεί στο κοινωνικό σύνολο το δικαίωμα τηςαυτοάμυνας ;
Ειδικά όταν ακόμα και οι θεωρούμενες σκληρές ποινές όπως τα ισόβια,δεν διασφαλίζουν σε όλες τις περιπτώσεις την ασφάλεια αθώων πολιτών ;

Το έγκλημα δεν καταπολεμάται με έγκλημα...

Ακόμη και σήμερα υπάρχουν χώρες στον πλανήτη μας που εξακολουθούν να επιβάλλουν και να εφαρμόζουν τη θανατική ποινή. Ισχυρίζονται πως σε εξαιρετικά ειδεχθή εγκλήματα δεν υπάρχει άλλη κατάλληλη τιμωρία, πως τα σωφρονιστικά συστήματα αποτυγχάνουν στον σκοπό τους, πως η θανατική ποινή λειτουργεί αποτρεπτικά για οποιονδήποτε επίδοξο εγκληματία, πως η ηθική δικαίωση των θυμάτων σε ορισμένες περιπτώσεις απαιτεί δραστικά μέτρα.
Αν ανατρέξουμε στο πέρασμα των αιώνων, ωστόσο, θα δούμε πως αν κι εφαρμόζεται η θανατική ποινή, το ποσοστό εγκληματικότητας δεν μειώνεται ούτε στο ελάχιστο. Αντιθέτως, όλο και περισσότερο διαπιστώνουμε πως αυξάνονται τα ειδεχθή εγκλήματα, αυξάνεται η παραβατικότητα. Συνεπώς, δεν ευσταθεί σε εγκυρότητα το επιχείρημα της αποτροπής.
Επιπρόσθετα, εύλογα παρατηρεί κανείς πως η θανατική ποινή αποτελεί αμετάκλητη τιμωρία. Σε περιπτώσεις δικαστικής πλάνης το κόστος είναι δυσβάσταχτο. Δεν υπάρχει η δυνατότητα να αποζημιώσεις τον καταδικασθέντα, μιας και το μόνο που θα έχει μείνει την ώρα του mea culpa είναι η υστεροφημία του και μια ενδεχόμενη δικαίωση των δικών του ανθρώπων.
Δεν είμαστε Θεοί για να αποφασίζουμε ποια ζωή μετράει και πόσο στον κόσμο. Κανείς δεν μας έχει δώσει αυτό το δικαίωμα. Το κοινωνικό μας σύστημα είναι δομημένο έτσι ώστε να προσπαθεί να σωφρονίζει τους εγκληματούντες, να τους δίνει μια δεύτερη ευκαιρία να αποδείξουν έμπρακτα τη μεταμέλειά τους κι αναλόγως με την σοβαρότητα του εγκλήματος να εντάσσονται εκ νέου στο κοινωνικό σύνολο.
Προφανώς, για εξαιρετικά ειδεχθή εγκλήματα, τα οποία αποτελούν κύριο επιχείρημα των υποστηρικτών της θανατικής ποινής, τα πράγματα διαφέρουν. Σαφώς και είναι πολύ δύσκολο να επιτραπεί η επαναδιοχέτευση στην κοινωνία ατόμων με ιδιαιτέρως παραβατική συμπεριφορά, ενδεχόμενες ψυχικές διαταραχές, άτομα δηλαδή που υπάρχει πιθανότητα να εγκληματίσουν ξανά. Ως εκ τούτου, υπάρχει η ισόβια κάθειρξη, ο εγκλεισμός σε ψυχιατρικές κλινικές κι άλλα μέτρα που λαμβάνονται, ώστε να εξασφαλίσουν την προστασία του κοινωνικού συνόλου, αλλά και την προσπάθεια ανάρρωσης κι επανένταξης του ατόμου. Κάτι τέτοιο όμως απέχει κατά πολύ από την επιβολή της θανατικής ποινής, από την προσπάθεια καταπολέμησης ενός εγκλήματος με ένα άλλο έγκλημα.
Όσο κι αν μια τέτοια μέθοδος δίνει ένα αίσθημα δικαίωσης για τα θύματα των εγκληματιών. Έχουμε ξεπεράσει πλέον το στάδιο εκείνο της ανταπόδοσης και παλεύουμε για την τήρηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων παντού και πάντα, όχι με εξαιρέσεις και σύμφωνα με το δοκούν...

Στην Κ...Αφιερωμένο στην γυναίκα...

"Όταν κάποιο βράδυ θα σε ξυπνήσει απότομη η κραυγή σου
και τρέξεις στη μαμά σου να το πεις
και εκείνη τρομαγμένη μες στο ψυγείο κλείσει τη φωνή σου
θα 'ναι αργά μεσάνυχτα και θα 'χεις κουραστεί...

Όταν θ'αγαπήσεις το γέλιο σου και την αναπνοή σου
και δεις πως έχεις κάτι να μας πεις
στο πλάι σου ο άνθρωπος που διάλεξες βιτρίνα στη ζωή σου
τριάκοντα αργύρια αντίτιμο σιωπής...

Πες μας τι θα γίνει αν κάποτε αγγίξεις το κορμί σου
και τό'βρεις τσακισμένο απ' τις πληγές
και γύρω σου κούκλες χλωμές ανίκανες να ακούσουν τη φωνή σου
και οι αλήθειες σου να σέρνονται στο πάτωμα γυμνές..."

Δεν πιστεύω πως χρειάζονται πολλά λόγια για να δικαιολογήσω την επιλογή μου αυτή...Αυτό το τραγούδι είναι για μένα μια κραυγή προς την αυτογνωσία, θίγει εύγλωττα και ζωντανά κάθε μορφή υποκρισίας, τραγουδά την αλήθεια...Είναι ένας ύμνος στο είναι και μια σκληρή κριτική στο φαίνεσθαι, είναι ένα γερό ταρακούνημα για όποιον θέλει να ξυπνήσει και να δει...Να δει την αλήθεια, να δει τι κρύβεται πίσω από τοόμορφο περιτύλιγμα, να δει τον θησαυρό που κρύβεται μέσα στο παλιό κι άγριο στην όψη καταφύγιο...

Όλα τα τραγούδια του Παύλου με συγκινούν για την ειλικρίνεια και την ωμή αμεσότητά τους. Δεν χαϊδεύουν τα αυτιά με περιττά λούσα και καλλωπισμούς. Αυτό εδώ το τραγούδι όμως είναι για μένα μοναδικό και υπέροχο, απλά διαχρονικό κι αξεπέραστο...Ελπίζω να σας αρέσει...

Προσωπική Επιλογή

Αποφασίσαμε με τη stella,να εμπλουτίσουμε το ιστολόγιο με videos,εικόνες και λοιπά στοιχεία που θα εμφανίζουμε κατά καιρούς.
Ξεκινήσαμε με την επιλογή δυο videos από το youtube τα οποια νιώθουμε ότι μας εκφράζουν σε μεγάλο βαθμό.

Οι περισσότεροι θα έχετε καταλάβει ότι διάλεξα το video για την Βόρειο Hπειρο.
Ας πω λοιπόν δυο λογάκια ώστε να αιτιολογήσω τη συγκεκριμένη επιλογή.

Είμαι Ηπειρώτης και κατάγομαι από την ελεύθερη επαρχία πωγωνίου.
Και λέω ελεύθερη γιατί μεγάλο μέρος της συγκεκριμένης περιοχής,βρίσκεται υπό αλβανική κατοχή.
Με τα αδέλφια μου πέρα από τα τωρινά σύνορα,νιώθω ότι με συνδέει η Ηπειρωτικη παράδοση και η αγάπη για την Ελλάδα.
Κατά συνέπεια τόσο ως Eλληνας όσο και ως Hπειρώτης που βρίσκεται μια ανάσα από τη σκλαβωμένη μας Βόρειο Hπειρο,νιώθω αλληλέγγυος στους αγώνες των συμπατριωτών μας καθώς και κοινωνός των οραμάτων τους για μια ελεύθερη πατρίδα και ένωση της με την υπόλοιπη Hπειρο και Ελλάδα.

Αυτό το video καθώς και το τραγούδι που ακούγεται μου προκαλούν μεγάλη συγκίνηση.
Νιώθω χρέος απέναντι στα αδέλφια μου να προωθήσω τις ιδέες τους και τις ενέργειες τους,να μεταδώσω και σε άλλους Έλληνες τη φλόγα που έχουν μέσα τους οι ΒόρειοΗπειρώτες για ελευθερία και Ελλάδα.
Είναι το λιγότερο που μπορώ να κάνω.

Επί τη ευκαιρία,θέλω να δώσω πολλά συγχαρητήρια στον δημιουργό του συγκεκριμένου video.
Μιλάει στην ψυχή κάθε Ηπειρώτη...

"K' η δοξασμένη γαλανόλευκη σημαία,της λευτεριάς χαμόγελο γλυκό,θα κυματίσει στη χειμάρρα τη γενναία και στ' αργυρόκαστρο το θρυλικό"...

Kαθαρός ουρανός αστραπές δεν φοβάται

Υποτίθεται ότι προϋπόθεση ύπαρξης της ευνομούμενης και δημοκρατικής πολιτείας είναι ο σεβασμός.
Σεβασμός τόσο στα ανθρώπινα δικαιώματα όσο και στα δικαιώματα του κοινωνικού συνόλου.
Η ελευθερία κάποιου τελειώνει εκεί που αρχίζει η ελευθερία του διπλανού του.
Αυτές οι αυτονόητες προϋποθέσεις ισχύουν στα σοβαρά κράτη.

Δεν ισχύουν όμως στην αριστεροκρατούμενη Ελλάδα.
Στην Ελλάδα,πάντα με την επιδίωξη της Αριστεράς, ισχύει η ασυδοσία του πλήθους και η τρομοκρατία της ανωνυμίας.
Η μαζική διαμαρτυρία,έχει εκφυλιστεί σε οχλοκρατία,η οποια καλύπτει παραβατικές συμπεριφορές ταραχοποιών στοιχείων.

Κυρίαρχο θέμα συζήτησης τον τελευταίο καιρό είναι το πως θα καταφέρει το κράτος μέσω των θεσμών του (αστυνομία),να προασπίσει και το δικαίωμα της μαζικής διαμαρτυρίας αλλα και το δικαίωμα του ευρύτερου κοινωνικού συνόλου στην ασφάλεια.
Μόνιμη επωδός των αριστερών υποστηρικτών της οχλοκρατίας,είναι το "πιάστε αυτούς που καταστρέφουν,πιάστε τους κουκουλοφόρους.Μην τα βάζετε με τους ειρηνικούς διαδηλωτές".
Της υποκρισίας το ανάγνωσμα !
Ξέρουν πολύ καλά ότι το πλήθος μπορεί να καλύψει έναν κουκουλοφόρο και να του δώσει το χρόνο να "μεταμορφωθεί" σε ειρηνικό διαδηλωτή για παράδειγμα...

Αυτή την συνταγή δειλίας και υποκρισίας,μπορούν να στείλουν στα σκουπίδια οι κάμερες.
Τόσο οι φορητές,που θα μπορούν να φέρουν αστυνομικοί,όσο και οι σταθερές που βρίσκονται τοποθετημένες σε διαφορα σημεία.
Με τις κάμερες,οι υπεύθυνοι για την κοινωνική ασφάλεια και την διαφύλαξη της δημόσιας περιουσίας,ανά πασα στιγμή μπορούν να παρακολουθούν τις κινήσεις κάθε ομάδας αλητών οι οποίοι αφού καταστρέψουν ή θέσουν σε κίνδυνο ανθρώπινες ζωές,θα προσπαθήσουν είτε να αναμιχθούν με ειρηνικούς διαδηλωτές είτε να ξεφύγουν στα γύρω στενά.

Η συνεχής παρακολούθηση του κουκουλοφόρου αλήτη θα του αφαιρέσει το πλεονέκτημα της "μεταμόρφωσης" σε "δημοκράτη αγωνιστή".
Η συνεχής παρακολούθηση ομάδας βανδάλων,θα μπορεί να οδηγεί την αστυνομία στο να τους εντοπίσει είτε σε ένα σημείο της διαδρομής που ακολούθησαν,είτε μέσα σε ένα μπλόκ διαδηλωτών στο οποιο εισχώρησαν για να βρούν καταφύγιο.
Ταυτόχρονα δε,το υλικό της κάμερας μπορεί να αποτελέσει σημαντικό αποδεικτικό όπλο στα χέρια αθώων πολιτών που ενδεχομένως κατηγορηθούν αδίκως για συμμετοχή σε βανδαλισμούς.
Είναι προφανές λοιπόν ότι για τους παραπάνω λόγους,οι κάμερες τρομοκρατούν τους κοινωνικούς τρομοκράτες.

Και επειδή σημαντικό επιχείρημα που καταρρίπτει τους παραπάνω ισχυρισμούς δεν υπάρχει,εφευρέθηκε το επιχείρημα του "φακελώματος" των διαδηλωτών.
Μα,αν δεν κάνω λάθος,ζούμε σε μια δημοκρατία (αυτή που έφερε η γενιά του πολυτεχνείου για να μην ξεχνιόμαστε).
Υπάρχει επίσης η ανεξάρτητη δικαιοσύνη η οποια εγγυάται την προστασία των ανθρωπινων δικαιωμάτων.
Και λειτουργοί της δικαιοσύνης,είναι αυτοί που με την παρουσία τους, εγγυώνται την σωστή χρήση της κάμερας και του καταγεγραμμένου υλικού.

Τι μας λένε λοιπόν οι αριστεροί "δημοκράτες" ;
ότι δεν έχουν εμπιστοσύνη στην δημοκρατία στην οποια και οι ίδιοι συμμετέχουν ;
Oτι η δικαιοσύνη δεν αποτελεί εγγυητή της εύρυθμης λειτουργίας των θεσμών και του πολιτεύματος ;
Μα οι ίδιοι δεν πανηγύριζαν για την αθώωση των 48 φοιτητών οι οποιοι είχαν συλληφθεί κατά τη διάρκεια φοιτητικού συλλαλητηρίου ;
Ξέχασαν επίσης ότι για την περίπτωση της "ζαρντινιέρας" καταλυτικό ρολο έπαιξαν κάποιες κάμερες ;

Για όλα τα παραπάνω λοιπόν,οι προστάτες των θρασύδειλων αλητών των εξαρχείων και οι δημαγωγοί της οχλοκρατίας,καλο είναι να σωπάσουν.
Hρθε ο καιρός να αναλάβουν τις ευθύνες τους και να θυμηθούν ότι διαδήλωση δεν σημαίνει "κρύβομαι" αλλα "φανερώνομαι"!
Ας απαντήσουν αυτοί οι "ατρόμητοι υπερασπιστές της δημοκρατίας" : Θα έβαζαν ναι η όχι την υπογραφή τους σε ένα παλλαϊκό αίτημα ( για το άρθρο 16 για παράδειγμα,για το ασφαλιστικό,για τις ταυτότητες όπως υπέγραψαν 3 εκατομμύρια άνθρωποι ) ;
Εάν υπέγραφαν για ποιο λόγο φοβούνται να φανεί και το πρόσωπο τους ;

Ο σοφός Έλληνας λέει "καθαρός ουρανός αστραπές δεν φοβάται".
Υπάρχει άραγε κανεις που διαφωνεί με αυτό ;

Η κόρη μου η σοσιαλίστρια...

Το θυμάστε το έργο με τη Βουγιουκλάκη, όπου μια πορεία για την ειρήνη έγινε αφορμή για πολλούς εργαζομένους να έρθουν σε σύγκρουση με τη διοίκηση του εργοστασίου, στο οποίο εργάζονταν; Τότε κάμερες δεν υπήρχαν, τον ρόλο του πληροφοριοδότη έπαιζε ο ευνοούμενος υπάλληλος του εργοδότη, ο οποίος κατέγραφε ευλαβικά σε ένα μπλοκάκι τα ονόματα των συμμετεχόντων στην πορεία ΕΙΡΗΝΙΚΑ.

Τώρα οι εποχές άλλαξαν, η ανάγκη ελέγχου όμως παρέμεινε η ίδια. Με την τεχνολογία τα πράγματα είναι πολύ ευκολότερα για όσους θέλουν να ελέγξουν. Αμεσότητα, αποδοτικότητα κι όλα αυτά με ένα εξαιρετικά εύπεπτο άλλοθι: την ασφάλεια του κοινωνικού συνόλου.

Η ασφάλεια του κοινωνικού συνόλου ωστόσο σε καμμία περίπτωση δεν μπορεί να διασφαλιστεί με το στυγνό φακέλωμα ατόμων. Υπάρχουν άλλοι τρόποι για να αντιμετωπίσεις το έγκλημα και την επιθετικότητα, όχι δίνοντας κίνητρο σε αυτούς που επιθυμούν να παραβιάζουν χωρίς κανέναν ενδοιασμό τα ατομικά δικαιώματα των πολιτών. Όταν τα προσωπικά δεδομένα του καθενός παύουν να διαφυλάσσονται, πολλοί κίνδυνοι ελλοχεύουν. Πρώτα και κύρια, μπορείς εύκολα να γίνεις έρμαιο εκμετάλλευσης, ενώ ταυτόχρονα ο φόβος και η τρομοκρατία μετατρέπονται σε πραγματικότητα, σε ρουτίνα. Ο Μεγάλος Αδερφός σε παρακολουθεί...Μόνο που στην περίπτωση αυτή δεν ομιλούμε για αδερφική αγάπη κι αγνά συναισθήματα και κίνητρα, μα για ύπουλες τακτικές με σκοπό την επιβολή ελέγχου επάνω στους πολίτες της κάθε κοινωνίας...Κι αν δεν αντιδράσουμε τώρα, δείχνουμε ότι δεν ενδιαφερόμαστε για το αναφαίρετο δικαίωμα, για το οποίο πάλεψαν οι πρόγονοί μας και καλούμαστε να διασφαλίσουμε: για το δικαίωμα της ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ...

Εδώ Ελλάδα...

Ακόμα μια χρονιά,προετοιμάζεται ο Eλληνας να "γιορτάσει" τα γεγονότα του πολυτεχνείου.

Πάλι θα ακούσει ύμνους για τους "ήρωες",για την "αντίσταση" απέναντι στο καθεστώς,πάλι θα δει "αποφασισμένους αγωνιστές" να διαδηλώνουν υπέρ της "ελευθερίας" και της "δημοκρατίας"...
Μπούχτισα πια,το βαρέθηκα αυτό το θέατρο σκιών.
Το σιχάθηκα αυτό το στημένο παραμύθι του συστήματος που μας κυβερνάει τόσα χρονια.

Ας ειπωθούν επιτέλους κάποιες αλήθειες.
Ποια χούντα έριξε το πολυτεχνείο ;
Καμία χούντα δεν έριξε.
Το καθεστώς του Γεωργίου Παπαδόπουλου το έριξε ο Ιωαννίδης.
Το καθεστώς του Παπαδόπουλου που προετοιμαζόταν να πάει σε εκλογές,ακολούθησε όχι η δημοκρατία αλλα πάλι μια δικτατορία.
Οι εκλογές που θα έκανε ο Παπαδόπουλος,με αφορμή το πολυτεχνείο δεν έγιναν ποτε.
Ο δήθεν yes man των αμερικανών,Γεώργιος Παπαδόπουλος,όταν ξέσπασε ο πόλεμος του γιόμ κιπούρ, αρνήθηκε να ικανοποιήσει το αίτημα του αμερικάνικου πενταγώνου για απεριόριστη και πέραν των συμφωνιών χρήση της Σούδας, του Ελληνικού και της Ελευσίνας, με σκοπό την αποστολή πολεμικού υλικού στο Ισραήλ και εκεί σήμανε γι αυτόν η αρχή του τέλους.
"Συμπτωματικά", ακολούθησε το πολυτεχνείο και μετά ο Ιωαννίδης (και όχι φυσικά η δημοκρατία και οι εκλογές που προγραμμάτιζε ο Παπαδόπουλος).
Την πτώση της δικτατορίας του Ιωαννίδη και την επιστροφή του παλαιοκομματισμού στην χώρας μας προκάλεσε ο Αττίλας και όχι φυσικά το πολυτεχνείο.
Η "δημοκρατία" στη χωρα μας είχε ένα γραμμάτιο που έπρεπε να πληρώσουν οι πολιτικάντηδες που στη μεταπολίτευση υμνούν το πολυτεχνείο : την Κύπρο.
Χαρακτηριστικό είναι το ότι οι στρατιωτικοί υπεύθυνοι (πλην Ιωαννίδη) για την υπόθεση της Κύπρου καθώς και ο Γκιζίκης,ουδέποτε δικάστηκαν από τους "δημοκράτες".
Γιατί άραγε ;

Και τα περί δημοκρατίας είναι μονο ένας από τους μύθους που ακολουθούν αυτό το χαβαλεδιάρικο σκηνικό που λέγεται εορτασμός του πολυτεχνείου.
Ψωμί φώναζαν τότε.
Όχι μονο ψωμί αλλα και παντεσπάνι χόρτασαν οι λαλιώτηδες και οι δαμανάκηδες που στοιχειώνουν ακόμα και σήμερα την Ελλάδα μας.
Και ο λαός ; Ο λαός χόρτασε ανεργία,σκάνδαλα και λιτότητα.
Να μας ζήσει το πολυτεχνείο λοιπόν και το ψωμί που μας χόρτασε η γενιά του...
Λέγανε κάτι και για παιδεία...

Τότε λοιπόν δεν είχαμε παιδεία όταν τα πανεπιστήμια ήταν πανεπιστήμια.
Παιδεία έχουμε τώρα με τους τραμπουκισμούς στα πανεπιστήμια που θυμίζουν γήπεδα και βόθρους,παιδεία έχουμε τώρα με τις καταλήψεις και τις καταστροφές.
Κι εσύ Έλληνα,πλήρωνε τους φόρους σου για σου σπάνε και να σου κλείνουν τις σχολες οι τραμπούκοι φοιτητοπατέρες.
Το παιδί σου θα κάνει μάθημα οποτε θελήσουν αυτοί,οι "δημοκράτες" και οι "αγωνιστές" των εξαρχείων...

Και φυσικά η Ελευθερία.
"Φυσικά" ο Έλληνας σήμερα είναι ελεύθερος.
Μια επίφαση ελευθερίας γεύεται σήμερα ο Έλληνας...
Ψηφίζει αυτόν που υποδεικνύουν τα διαπλεκόμενα ΜΜΕ (μήπως δεν το ομολογούσαν οι πασόκοι αυτές τις ημερες ;),οι αντίθετες φωνές φιμώνονται και ο καραμανλής,ο μητσοτάκης και ο παπανδρέου μας κυβερνούν εδώ και 60 χρονια.

Ας καεί λοιπόν ακόμα μια φορά η Αθήνα για να γιορτάσουμε το μύθο του πολυτεχνείου.
Για να τρώνε οι πολιτικάντηδες και τα κομματόσκυλα με χρυσά κουταλια,για να μπορεί να κάνει μικροπολιτική ο αλαβάνος και η παπαρήγα μπας και πάνε από το 13% και οι δύο μαζί στο 13,1%...

Και εσύ Έλληνα πλήρωνε το παραμυθάκι των βολεμένων και κοίταζε τους να βάζουν τα παιδιά τους στο δημόσιο,να παίρνουν μίζες και να γλεντάνε εις βάρος σου.
Είσαι ελεύθερος...

Εδώ Πολυτεχνείο...

Ο εορτασμός του Πολυτεχνίου είναι η υπενθύμιση ενός αγνού και ηρωικού αγώνα απέναντι στον φασισμό και την ανελευθερία. Οι φοιτητές εκείνης της εποχής αντέταξαν στη βία την ειρήνη, στο μαύρο το χρώμα, στη θλίψη την ελπίδα. Τα ιδανικά της αγάπης, της ειρηνικής συνύπαρξης και της δημοκρατικής έκφρασης όλων βρήκαν πρόσφορο έδαφος στο μέλλον της χώρας. Όπως σε όλες τις επαναστάσεις, πηγή κι εστία αποτέλεσαν η Γνώση και η Παιδεία.
Ενάντια σε κάθε προσδοκία, οι φοιτητές ενωμένοι αντιστάθηκαν, σε έναν αγώνα που φάνταζε χαμένος από χέρι. Δεν πούλησαν όμως τα ιδανικά τους, τα όνειρά τους, με αντίτιμο το προσωπικό βραχυπρόθεσμο συμφέρον.
Οραματίστηκαν ένα καλύτερο αύριο και γι'αυτό αγωνίστηκαν μέχρι το τέλος. Γι'αυτό και βρήκαν υποστηρικτές από κάθε γωνιά της χώρας. Και θυσιάστηκαν για να πληγεί το τρομερό τέρας που στοίχειωνε την ύπαρξη όλων. Θυσιάστηκαν για να πάψει να κυριαρχεί το φασιστικό, δικτατορικό καθεστώς που υπονόμευε καθετί όμορφο στην Ελλάδα.
Κάθε χρόνο αξίζει να θυμόμαστε εκείνους που αντιτάχθηκαν σε έναν άνισο αγώνα, που πολέμησαν με κάθε μέσο, με κάθε τρόπο, που προσπάθησαν να αφυπνίσουν ένα έθνος που κοιμόταν βαθιά. Η εξέγερση της νεολαίας απέναντι στους σύγχρονους τυράννους, η νίκη της δημοκρατίας και του ονείρου.
Το Πολυτεχνίο ζει, ο φασισμός πέθανε εκείνη την ημέρα...
"Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία", πόσο πιο ανθρώπινα αιτήματα μπορεί κανείς να βρει για έναν αγώνα...; Και πόσο πιο επίκαιρα...
Δεν πρέπει να λησμονήσουμε...Ποτέ...

Γιατί ενοχλεί η σχέση κράτους-εκκλησιας ;

Τα τελευταία χρονια λίγες αλλα επίμονες φωνές κάνουν λόγο για την αναγκαιότητα διαχωρισμού της εκκλησίας από το κράτος.
Γιατί τίθεται αυτό το ερώτημα και ποια ακριβώς προοπτική προτείνει ;

Είναι γνωστό ότι το Ελληνικό κράτος αξιοποίησε την εκκλησιαστική περιουσια και ως αντάλλαγμα ανέλαβε την μισθοδοσία των κληρικών.
Aρα τίποτε δεν χαρίστηκε στην εκκλησία.
Αυτοί που επιμόνως ζητούν τον διαχωρισμό ώστε "να μην πληρώνει ο πολίτης τους παπάδες",θα πρέπει να πουν στον Eλληνα ότι σε περίπτωση διαχωρισμού, το κράτος θα πρέπει να αποδώσει στην εκκλησία την ακίνητη περιουσια της που αυτό αξιοποίησε.

Ένα άλλο επιχείρημα που χρησιμοποιείται είναι η "ανεξιθρησκεία".
Μα στην Ελλάδα υπάρχει ανεξιθρησκεία...
Ο κάθε πολίτης είναι ελεύθερος να πιστεύει οποιον θεό θέλει και να λατρεύει οποιον θεό θέλει.
Υπάρχουν οι μάρτυρες του Ιαχωβά,οι εβραίοι,οι μουσουλμάνοι,οι καθολικοί κλπ.
Όλοι αυτοί έχουν επίσης τους δικούς τους ναούς και τόπους λατρείας.

Όσο για τον περίφημο προσηλυτισμό που γίνεται στα σχολεια,υπάρχει μια πολύ απλή δυνατότητα : να ζητηθεί η εξαίρεση του μαθητή από το μάθημα των θρησκευτικών...

Επί της ουσίας λοιπόν,όλα τα παραπάνω δεν είναι παρα συνθηματολογία.
Μια εκκλησία χωρισμένη από το κράτος δεν θα πάψει να έχει λόγο όπως άλλωστε δικαιούται.
Μια εκκλησία από το κράτος δεν σημαίνει οικονομική ελάφρυνση του πολίτη.
Μια εκκλησία χωρισμένη από το κράτος δεν σημαίνει φυσικά και περισσότερη ελευθερια.
Υπάρχουν σήμερα στη χωρα μας όλες οι ασφαλιστικές δικλείδες που εγγυώνται την ελευθερια των πολιτών.
Aλλωστε το κράτος της μεταπολίτευσης και της γενιάς του πολυτεχνείου δεν μας έφερε την ελευθερια και τη δημοκρατία όπως λένε ;

Ο διαχωρισμός της εκκλησίας από το κράτος δεν αποτελεί τίποτε άλλο από ιδεολογική αγκύλωση ορισμένων άθεων,κάποιων δήθεν προοδευτικών και μερικών ορφανών του κομμουνισμού.
Στον πολίτη δεν έχει να προσφέρει τίποτε απολύτως.
Αντίθετα,μια τέτοια πρόταση αποσκοπεί στην ρήξη της σχέσης του Έλληνα και της θρησκείας.

Γνωρίζουν πολύ καλά ότι το θρησκευτικό συναίσθημα των Ελλήνων και η ορθοδοξία,αποτελούν συνδετικό ιστό του Ελληνισμού και βασικό στοιχειο της εθνικής μας ταυτότητας.
και αυτή ακριβώς είναι ο στόχος...

Υγ : σίγουρα στην εκκλησία μας υπάρχουν και φαινόμενα που πρέπει να ξεριζωθούν.
κανεις δεν το αρνείται και όλοι ζητούμε την εξυγίανση.
Το θέμα είναι γιατί κάποιοι μένουν μονο σε αυτά ;
Για ποιο λόγο δεν αναφέρονται στο τεράστιο καθημερινό φιλανθρωπικό της έργο ;
Για ποιο λόγο δεν αναφέρονται στο τεράστιο εθνικό έργο που επιτελεί με την χρηματοδότηση των τρίτεκνων (ο μονος θεσμός του κράτους μας μέχρι τώρα) στην θράκη ;

Υγ2 : Η σχέση εκκλησίας και κράτους δεν υπάρχει κατά τύχη.
Η εκκλησία ήταν πανταχού παρούσα στους αγώνες του έθνους και χιλιάδες μέλη της θυσιάστηκαν.
Αυτό φαίνεται ότι ενοχλεί πολύ...

Να χωριστεί η Εκκλησία από το Κράτος;

Σε κάθε Κράτος που σέβεται την υπόστασή του η Εκκλησία θα πρέπει να παραμένει διαχωρισμένη. Δεν είναι δυνατόν μετά από τόσα χρόνια ανεξιθρησκείας να αντιμετωπίζουμε ακόμη την Ορθοδοξία σαν μονόδρομο κι αρωγό της πατρίδας. Επιπρόσθετα, δεν είναι δυνατόν να χρηματοδοτεί ο κάθε Έλληνας πολίτης μέσω του Κράτους την Εκκλησία. Ο καθένας έχει την επιλογή να πιστέψει και φυσικά να πιστέψει αυτό ακριβώς που επιθυμεί, αυτό που θεωρεί πρέπον, αυτό που νιώθει, όχι αυτό που του επιβάλλεται. Δεν με ενδιαφέρουν τα, ομολογουμένως υπερβολικά σε ποσότητα κι ένταση, σκάνδαλα της Εκκλησίας. Ακόμη κι άμεμπτοι να ήταν οι "εκπρόσωποι" του Κυρίου, ακόμη και τότε θα επέμενα στην αρχική μου άποψη. Ακόμη, θα ήταν υπερφίαλο να υποστηρίξουμε πως τουλάχιστον στην Ελλάδα δεν βιώνουμε έναν άνισο προσηλυτισμό αναφορικά με τον Χριστιανισμό. Κάτι τέτοιο για μένα επίσης θα έπρεπε να αλλάξει. Η διδασκαλία των Θρησκευτικών στα σχολεία, η πρωινή προσευχή, η υποχρεωτική έλευση στην Εκκλησία υπό τον φόβο της απουσίας, είναι λεπτομέρειες θα μου πείτε, μα σαφώς επηρρεάζουν ένα παιδί στη διαμόρφωση της θρησκευτικής του πίστης. Αν ήταν η Εκκλησία ανεξάρτητη από το Κράτος κι απλώς υπήρχε γιανα ικανοποιήσει το ποίμνιό της κι όσους έχουν ανάγκη, θεωρώ πως τα πράγματα θα ήταν πολύ καλύτερα. Ίσως μάλιστα φαινόμενα διαφθοράς και σκανδαλώδους συμπεριφοράς να μειώνονταν αισθητά.
Από παλιά είχα διαβάσει πως η θρησκεία μπορεί εύκολα να σε χειραγωγήσει και το είχα θεωρήσει υπερβολικό. Μεγαλώνοντας όμως αναθεώρησα...Αυτή η χειραγώγηση είναι επικίνδυνη και στερεί από τους ανθρώπους την πολυπόθητη ελευθερία...

Αφήστε την Τέχνη ελεύθερη...

Πώς μπορείς να φυλακίσεις την Τέχνη, να τη βάλεις σε καλούπια;

Κάθε απαγόρευση θα αποτελεί και μία επιπλέον βολή στο ενδεχόμενο μεγαλείο της. Η Τέχνη είναι έκφραση, είναι ελευθερία, είναι το άρρητο, μία προσπάθεια να έρθεις σε επαφή με το ασυνείδητο και να αποτυπώσεις έστω μια μικρή γεύση από την εμπειρία σου αυτή.
Κανένας δεν μπορεί να αποφανθεί αντικειμενικά περί καλής ή κακής Τέχνης, είναι θέμα καθαρά υποκειμενικό. Μπορείς ωστόσο να βαδίζεις με γνώμονα το γεγονός ότι η ελευθερία έκφρασης του ενός ανθρώπου φτάνει μέχρι το σημείο, όπου βάλλεται η ελευθερία και η ακεραιότητα του συνανθρώπου του. Με βάση το προαναφερθέν, είναι θεμιτή η οποιαδήποτε μορφή Τέχνης, υπό την προϋπόθεση να μην αποτελεί κίνδυνο για κάποιον άνθρωπο.
Σαφώς και δεν τάσσομαι υπέρ της πρόκλησης ως αυτοσκοπού, κάτι τέτοιο καταντά ανιαρό κι ανούσιο. Ωστόσο, κάθε μορφή Τέχνης κρίνεται εκ του αποτελέσματος, από την απήχηση που θα έχει στο φιλοθεάμον κοινό.
Είναι ίσως κοινότυπο αυτό που θα πω, αλλά αν υπήρχε λογοκρισία στην Τέχνη, προφανώς δεν θα είχαν διασωθεί τα αριστουργήματα του Αριστοφάνη ή τα ρεμπέτικα τραγούδια, παραδείγματος χάριν.
Θέτοντας περιορισμούς στην Τέχνη, όπως κι οπουδήποτε αλλού, αφ'ενός πληγώνεις την έκφραση κι αφ'ετέρου αποδεικνύεις έναν ενδόμυχο φόβο για πιθανή αντιπαράθεση.

Ναι, η τέχνη έχει όρια (και η υποκρισία των "δημοκρατών" ) !

Υποτίθεται ότι στην Ελλάδα του 21 αιώνα βιώνουμε μια δημοκρατία η οποια εγγυάται την ελευθερια έκφρασης κάθε πολίτη.
Αυτό το επιχείρημα χρησιμοποιούν και οι υπερασπιστές κάποιων "καλλιτεχνών" των οποιων κάποια έργα έχουν προκαλέσει ουκ ολίγες φορες το δημόσιο αίσθημα...
Και αν ο σοδομιστής ενός καρπουζιού προκαλεί απλώς άφθονο γέλιο όταν αυτοαποκαλείται καλλιτέχνης και ονομάζει αυτή του την πράξη έργο τέχνης,έχουν υπάρξει αλλα περιστατικά που μονο οργή μπορούν να προκαλέσουν.
Δικαιολογημένη οργή...
Ο σταυρος του Χριστού γίνεται αντικείμενο εκσπερμάτωσης,ο εθνικός ύμνος αντικείμενο του πόθου κάθε αρρωστημένου (η αρρωστημένης) αυνάνα...

Ένας άλλος κανόνας της δημοκρατίας λέει ότι η ελευθερια κάποιου τελειώνει εκεί που αρχίζει η ελευθερια του διπλανού του.
Προφανώς στην Ελλάδα του 21 αιώνα οι μονοι που δεν είναι ελεύθεροι είναι αυτοί που νιώθουν να θίγονται από τέτοια "έργα τέχνης".
Οι "υπερδημοκρατες" δεν αναγνωρίζουν σε αυτούς το δικαίωμα στο πατριωτικό και στο θρησκευτικό συναίσθημα.

Με βάση όλα τα παραπάνω το εύλογο ερώτημα που τίθεται είναι το εξής :
μήπως δεν βιώνουμε μια δημοκρατία αλλα την ασυδοσία μιας ορισμένης κλίκας ;
Η δημοκρατία προϋποθέτει σεβασμό.
Η ασυδοσία όχι...

Φαίνεται ότι στην Ελλάδα του 21 αιώνα,οι λέξεις έχουν χάσει το νόημα τους.
Στην Ελλάδα όμως που πριν χιλιάδες χρονια δημιούργησε τον ανυπέρβλητο εκείνο πολιτισμό,τα πράγματα τα έβλεπαν κάπως διαφορετικά.
Ο Πλάτωνας είναι αυτός ο οποιος στην τέλεια πολιτεία του περιγραφει σαφέστατα τα όρια της τέχνης.
Περιγραφει σαφέστατα ποιο έργο τέχνης είναι αποδεκτό και ποιο όχι.
Φαίνεται δεν ήταν τόσο λαμπρό μυαλό όσο ο κύριος σοδομιστής του καρπουζιού...

Υγ : βεβαια για να μην αδικούμε τους "υπερδημοκρατες",ας θυμίσουμε ότι κάποιοι εξ αυτών κάποτε προπηλάκιζαν πολίτες που ήθελαν να παρακολουθήσουν την "ελένη" του γκατζογιάννη στα σινεμά...

Ο Αριστερός Μονόδρομος...

Ήρθε επιτέλους η στιγμή…Ανοίγω το παράθυρο και είναι γεγονός…Από σήμερα δεν θα υφίσταμαι πλέον αυτή την αφόρητη ανισότητα στον οικονομικό τομέα. Με την πολυπόθητη ανακατανομή του πλούτου, οι λίγοι θα πάψουν άμεσα να εκμεταλλεύονται τους πολλούς, στο βωμό του υπερκέρδους. Θα ζω όπως όλοι, χωρίς πολυτέλειες αλλά με κάθε άνεση, με ένα αξιοπρεπέστατο βιοτικό επίπεδο. Και ναι, θα μπορώ να κοιμάμαι και χωρίς το jacuzzi μου, γνωρίζοντας πως κανένας συνάνθρωπός μου δεν υποφέρει από την ασιτία ή την έλλειψη ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης.

Θα σταματήσουν να υπάρχουν διακρίσεις. Επιτέλους, θα μπορώ να εφαρμόζω στο έπακρο το δικαίωμα της ελευθερίας έκφρασης, το δικαίωμα στην διαφορετικότητα, την ανεξιθρησκία (που σε μερικά κράτη ισχύει μονάχα στα χαρτιά ενώ στην πράξη κυριαρχεί ο σκοταδισμός, η μισαλλοδοξία και η προκατάληψη), στην ελευθερία. Λευκοί, μαύροι, δεν θα χωρίζονται ανούσια σε φυλές, θα βασιλεύει παντού η ομόνοια μεταξύ ίσων ατόμων, μοναδικών και ξεχωριστών. Η Παιδεία θα αφαιρέσει κάθε είδους στερεοτυπικά εμπόδια, κάθε είδους δεισιδαιμονίες από τα άτομα. Ο καθένας μας θα είναι πραγματικά ένας Πολίτης, κανείς δεν θα τον τρομοκρατεί, δεν θα τον ταΐζει με τον τρομερό φόβο, που του τρώει τα σωθικά λίγο λίγο. Η Γνώση θα του ανοίγει τα μάτια, δεν θα βασίζεται ο Πολίτης αυτός σε καμία πίστη, σε κανένα δόγμα. Οπλισμένος με τη λογική και πάντα με σύμμαχο την Ελευθερία θα πορεύεται, σε ένα κοινωνικό κράτος που θα φροντίζει να παρέχει ίσες ευκαιρίες κι άπλετες σε όλους.

Μα συγγνώμη, under μου, εσύ δεν ανυπομονείς για μια τέτοια θέα από το παράθυρό σου…;

Ο Δεξιός Ψάλτης...

Στελλίτσα,κλείσε τα ματια και προσπάθησε να φανταστείς το αύριο.
το αύριο όπως θα το έχτιζα εγώ,ένας αμετανόητος οπαδός της λαϊκής πατριωτικής δεξιάς...

Στο αύριο που σου προτείνω stella,εσύ,ένας άνθρωπος με ικανότητες,το μέλλον σου θα το κέρδιζες.
Δεν θα σου το χάριζε κανένα κόμμα,δεν θα σε έβαζε κανεις σε κανένα στενό καλούπι.
Ο προκρούστης και το κρεββάτι του άλλωστε δεν χάριζαν τίποτα άλλο εκτος από πόνο...

Σε αυτό το αύριο,το κοινωνικό κράτος θα έδινε το παρόν ως αρωγός των ασθενέστερων.
Θα είχε τις δυνατότητες γιατί δεν θα ήταν ένα σάπιο βαρέλι δίχως πάτο.

Θα ήξερες επίσης ότι το κράτος σου παρέχει τα απαραίτητα εφόδια για να προοδεύσεις.
Η εκπαίδευση θα ήταν χώρος απαγορευμένος για τους Kαλομοίρηδες.
Στο σχολειό θα πήγαινες και θα μάθαινες γράμματα .
Ο δάσκαλος και ο καθηγητής θα είχαν επίγνωση του λειτουργήματος τους και δεν θα συμπεριφέρονταν ως απλοί δημόσιοι υπάλληλοι,διεκπεραιωτές μιας γραφειοκρατικής διαδικασίας...
Kανεις κουκουλοφόρος δεν θα σου αφαιρούσε το δικαίωμα στην μάθηση.
Καμια Pεπούση δεν θα σε δηλητηρίαζε με τις αντεθνικές τις αγκυλώσεις.
Το σχολειό θα έβγαζε σωστούς ανθρώπους αλλα και σωστούς Έλληνες.

Στο δικό μου το αύριο,θα υπήρχε και η Eκκλησία μας.
Aρωγός και αυτή των ασθενέστερων,πατριωτική φωνή,βασικό συστατικό του συνδετικού ιστού του Eθνους.
Και σίγουρα σε αυτό το αύριο δεν θα υπήρχε χώρος για τζαμιά δίπλα από τις εκκλησιές μας.
Θα υπήρχε άπλετος χώρος για τον Γιώργο και τη Στέλλα αλλα ελάχιστος χώρος για τον Αχμέτ και τον Αλία.
Γι αυτούς θα υπήρχε ο συγκεκριμένος χώρος του φιλοξενούμενου που έχει υποχρέωση να σέβεται τον οικοδεσπότη.

Αυτό το αύριο σου προτείνω Στελλίτσα.
Κλείσε τα ματια και φαντάσου το.
Κάτι μου λέει,ότι αργά η γρήγορα,θα μου κανεις παρέα...

Το "αντίπαλον δέος" υπόσχεται...

Φαντάζομαι πως το τραγουδάκι του Σαββόπουλου "Πώς να κρυφτείς απ'τα παιδιά, έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα..." το έχετε ακουστά. Έτσι λοιπόν είναι πολύ δύσκολο να κρυφτεί κάποιος από την stella. Το κακό όμως είναι ότι η stella νομίζει ότι τα ξέρει όλα!!! Γι'αυτό είμαι εγώ εδώ, για να της τα μάθω...Θα τη βοηθήσω να καταλάβει ποια πραγματικά είναι και να αποδεχτεί μια εντελώς διαφορετική πραγματικότητα. Τη φαντάζομαι ήδη να αναψοκοκκινίζει και να ξεφυσάει όταν θα την στριμώχνω...
Στελλίτσα, καλή δύναμη!!! (θα σου χρειαστεί...)

Η γνώμη μου για το "αντίπαλον δέος..."

Ο under είναι γενικά πολύ καλό παιδί...Είμαι σίγουρη πως κατά βάθος είναι αριστερός, μα δεν το έχει συνειδητοποιήσει ακόμη!!! Σαφώς κι αντιδρά όταν του αποκαλύπτω την στυγνή πραγματικότητα, μα το ίδιο δεν γινόταν κι όταν οι αιχμάλωτοι ανέβαιναν από το σπήλαιο κι έβλεπαν το φως, όπως μας διηγείται ο Πλάτωνας;
Πέρα από την πλάκα, συμπαθώ τον under αρκετά, καθώς είναι ευθύς και ειλικρινής, ενώ υποστηρίζει αυτά που ενστερνίζεται αγνά κι αυθεντικά.
Του εύχομαι μέσα κι από αυτό εδώ το blog να πετάξει τις πράσινες παρωπιδούλες του και να κάνει μια νέα αρχή σε σχέση με τα πιστεύω του. Εγώ από τη μεριά μου θα είμαι δίπλα του, τόσο στην εύρεση εισιτηρίων για την Πανιωνάρα, όσο και στην μύηση στο Κόμμα (ένα είναι το Κόμμα!!!)...Under, καλή αρχή!!!