Ο Δεξιός Ψάλτης...

Στελλίτσα,κλείσε τα ματια και προσπάθησε να φανταστείς το αύριο.
το αύριο όπως θα το έχτιζα εγώ,ένας αμετανόητος οπαδός της λαϊκής πατριωτικής δεξιάς...

Στο αύριο που σου προτείνω stella,εσύ,ένας άνθρωπος με ικανότητες,το μέλλον σου θα το κέρδιζες.
Δεν θα σου το χάριζε κανένα κόμμα,δεν θα σε έβαζε κανεις σε κανένα στενό καλούπι.
Ο προκρούστης και το κρεββάτι του άλλωστε δεν χάριζαν τίποτα άλλο εκτος από πόνο...

Σε αυτό το αύριο,το κοινωνικό κράτος θα έδινε το παρόν ως αρωγός των ασθενέστερων.
Θα είχε τις δυνατότητες γιατί δεν θα ήταν ένα σάπιο βαρέλι δίχως πάτο.

Θα ήξερες επίσης ότι το κράτος σου παρέχει τα απαραίτητα εφόδια για να προοδεύσεις.
Η εκπαίδευση θα ήταν χώρος απαγορευμένος για τους Kαλομοίρηδες.
Στο σχολειό θα πήγαινες και θα μάθαινες γράμματα .
Ο δάσκαλος και ο καθηγητής θα είχαν επίγνωση του λειτουργήματος τους και δεν θα συμπεριφέρονταν ως απλοί δημόσιοι υπάλληλοι,διεκπεραιωτές μιας γραφειοκρατικής διαδικασίας...
Kανεις κουκουλοφόρος δεν θα σου αφαιρούσε το δικαίωμα στην μάθηση.
Καμια Pεπούση δεν θα σε δηλητηρίαζε με τις αντεθνικές τις αγκυλώσεις.
Το σχολειό θα έβγαζε σωστούς ανθρώπους αλλα και σωστούς Έλληνες.

Στο δικό μου το αύριο,θα υπήρχε και η Eκκλησία μας.
Aρωγός και αυτή των ασθενέστερων,πατριωτική φωνή,βασικό συστατικό του συνδετικού ιστού του Eθνους.
Και σίγουρα σε αυτό το αύριο δεν θα υπήρχε χώρος για τζαμιά δίπλα από τις εκκλησιές μας.
Θα υπήρχε άπλετος χώρος για τον Γιώργο και τη Στέλλα αλλα ελάχιστος χώρος για τον Αχμέτ και τον Αλία.
Γι αυτούς θα υπήρχε ο συγκεκριμένος χώρος του φιλοξενούμενου που έχει υποχρέωση να σέβεται τον οικοδεσπότη.

Αυτό το αύριο σου προτείνω Στελλίτσα.
Κλείσε τα ματια και φαντάσου το.
Κάτι μου λέει,ότι αργά η γρήγορα,θα μου κανεις παρέα...