Χαιρετίσματα λοιπόν στην εξουσία...!!!

Πόσο απέχει άραγε η εξουσία από την ασυδοσία; Πόσοι άνθρωποι, όταν τους δοθεί μια συγκεκριμένη εξουσία, θα μπορέσουν να παραμείνουν σεμνοί,μετριοπαθείς κι αντικειμενικοί; Αρχή άνδρα δείκνυσι, έλεγε ο συμπαθής τραγικός ήρωας του Σοφοκλέους. Πόσο διαχρονικά επίκαιρο φαντάζει άραγε αυτό το ρηθέν;

Διαβάζω στην επίσημη ιστοσελίδα της ελληνικής αστυνομίας, πως η ίδια είναι Σώμα Ασφάλειας και έχει ως αποστολή:

την εξασφάλιση της δημόσιας ειρήνης και ευταξίας και της απρόσκοπτης κοινωνικής διαβίωσης των πολιτών, που περιλαμβάνει την άσκηση της αστυνομίας γενικής αστυνόμευσης και τροχαίας.

την πρόληψη και καταστολή του εγκλήματος και την προστασία του Κράτους και του δημοκρατικού πολιτεύματος, στα πλαίσια της συνταγματικής τάξης, που περιλαμβάνει την άσκηση της αστυνομίας δημόσιας και κρατικής ασφάλειας.


Μιλούν για ειρήνη, ευταξία, δημοκρατία, ασφάλεια, απρόσκοπτη κοινωνική διαβίωση των πολιτών. Ωστόσο, στην πράξη πολλές φορές όλα αυτά καταστρατηγούνται στο βωμό του εκφοβισμού, της τρομονομίας, της υποκειμενικότητας, των διακρίσεων, της προσωπικής ικανοποίησης ή ακόμη και της ανικανότητας. Δεν αναφέρομαι μονάχα στα τρανταχτά παραδείγματα που βλέπουν το φως της δημοσιότητας κατά καιρούς, όπως το βιντεάκι από ΑΤ Ομονοίας ή η ζαρντινιέρα. Χιλιάδες άνθρωποι βιώνουν την αυθαιρεσία των εχόντων την εξουσία κι αναρωτιέμαι για ποιο λόγο συμβαίνει αυτό. Μια υπηρεσία που θα έπρεπε να λειτουργεί προς όφελος του κάθε πολίτη έχει καταντήσει να αποτελεί φόβητρο για μεγάλο ποσοστό πολιτών, ανούσιο τρόπο έκφρασης τρομολαγνείας και φασιστικού τρόπου σκέψεως ή ακόμη αναποτελεσματικό μέσο διατήρησης της τάξης και της ασφάλειας της χώρας.
Ποιος ελέγχει αυτούς που μας ελέγχουν τελικά; Ποιος κρίνει αν εκείνος ο άνθρωπος που κρατά νόμιμα το όπλο είναι σε θέση να το κάνει αυτό, χωρίς να αυθαιρετήσει, χωρίς να γέρνει η πλάστιγγα επικίνδυνα προς την πιθανότητα να "εκπυρσοκροτήσει" άνευ λόγου κι αιτίας;
Σαφώς και υπάρχουν καλοί και κακοί στην ελληνική αστυνομία, όπως και σε κάθε επάγγελμα. Όμως η νοοτροπία που επικρατεί συμπαρασύρει κι έναν εν δυνάμει ηθικό, ικανό κι ανιδιοτελή επαγγελματία σε μεγάλο ποσοστό.
Η ανάγκη για διαφύλαξη της ειρήνης σε έναν τόπο είναι φυσικά υπαρκτή, εντούτοις θεωρώ πως η σύγχρονη δόμηση της αστυνομίας, τουλάχιστον στον τόπο μου, είναι επιεικώς ανεπαρκής και χρειάζεται επειγόντως εμπέδωση των κύριων ανθρωπίνων δικαιωμάτων αναθεώρηση των θεμελειωδών ηθικών αρχών. Στο κάτω κάτω, η αστυνομία οφείλει να σέβεται και να υπηρετεί τον πολίτη, όχι να τον εκφοβίζει, να τον χειραγωγεί και να τον ευτελίζει.