Ναι, η τέχνη έχει όρια (και η υποκρισία των "δημοκρατών" ) !

Υποτίθεται ότι στην Ελλάδα του 21 αιώνα βιώνουμε μια δημοκρατία η οποια εγγυάται την ελευθερια έκφρασης κάθε πολίτη.
Αυτό το επιχείρημα χρησιμοποιούν και οι υπερασπιστές κάποιων "καλλιτεχνών" των οποιων κάποια έργα έχουν προκαλέσει ουκ ολίγες φορες το δημόσιο αίσθημα...
Και αν ο σοδομιστής ενός καρπουζιού προκαλεί απλώς άφθονο γέλιο όταν αυτοαποκαλείται καλλιτέχνης και ονομάζει αυτή του την πράξη έργο τέχνης,έχουν υπάρξει αλλα περιστατικά που μονο οργή μπορούν να προκαλέσουν.
Δικαιολογημένη οργή...
Ο σταυρος του Χριστού γίνεται αντικείμενο εκσπερμάτωσης,ο εθνικός ύμνος αντικείμενο του πόθου κάθε αρρωστημένου (η αρρωστημένης) αυνάνα...

Ένας άλλος κανόνας της δημοκρατίας λέει ότι η ελευθερια κάποιου τελειώνει εκεί που αρχίζει η ελευθερια του διπλανού του.
Προφανώς στην Ελλάδα του 21 αιώνα οι μονοι που δεν είναι ελεύθεροι είναι αυτοί που νιώθουν να θίγονται από τέτοια "έργα τέχνης".
Οι "υπερδημοκρατες" δεν αναγνωρίζουν σε αυτούς το δικαίωμα στο πατριωτικό και στο θρησκευτικό συναίσθημα.

Με βάση όλα τα παραπάνω το εύλογο ερώτημα που τίθεται είναι το εξής :
μήπως δεν βιώνουμε μια δημοκρατία αλλα την ασυδοσία μιας ορισμένης κλίκας ;
Η δημοκρατία προϋποθέτει σεβασμό.
Η ασυδοσία όχι...

Φαίνεται ότι στην Ελλάδα του 21 αιώνα,οι λέξεις έχουν χάσει το νόημα τους.
Στην Ελλάδα όμως που πριν χιλιάδες χρονια δημιούργησε τον ανυπέρβλητο εκείνο πολιτισμό,τα πράγματα τα έβλεπαν κάπως διαφορετικά.
Ο Πλάτωνας είναι αυτός ο οποιος στην τέλεια πολιτεία του περιγραφει σαφέστατα τα όρια της τέχνης.
Περιγραφει σαφέστατα ποιο έργο τέχνης είναι αποδεκτό και ποιο όχι.
Φαίνεται δεν ήταν τόσο λαμπρό μυαλό όσο ο κύριος σοδομιστής του καρπουζιού...

Υγ : βεβαια για να μην αδικούμε τους "υπερδημοκρατες",ας θυμίσουμε ότι κάποιοι εξ αυτών κάποτε προπηλάκιζαν πολίτες που ήθελαν να παρακολουθήσουν την "ελένη" του γκατζογιάννη στα σινεμά...