Τρίτη 11 Δεκεμβρίου 2007

TRASH TV


Δεν είμαι κριτικός τέχνης.
Δεν μιλάω ως ειδικός σε θέματα υψηλής τέχνης και βαθιάς κουλτούρας.
Κάπου όλες αυτές οι αυθεντίες μου τη δίνουν στα νεύρα.
Αφ υψηλού μαθήματα των "ειδικών" στην πλέμπα και καλά...

Δεν πα' να λένε ότι θέλουν οι "ειδικοί" για να με πείσουν ότι πρέπει να εκτιμήσω τον Λαζόπουλο ;
Για εμένα,αυτό που κάνει ΔΕΝ είναι σάτιρα.
Είναι χειρίστου είδους ξεκατίνιασμα,είναι χυδαίο κουτσομπολιό σε κομμωτήριο.
Μάλιστα από αυτά της υψηλής κοινωνίας.
Εκεί άλλωστε ανήκει και ο εθνικός μας γύφτος...

Γιατί αν δεν ήταν τίποτα από όλα τα παραπάνω,ο κοινωνικά ευαίσθητος τσιγγάνος,θα ασχολείτο ας πούμε και με τα κότερα...
Δεν είναι αυτό πρόβλημα της κοινωνίας μας άλλωστε ;
Oχι τα κότερα αυτά καθε αυτά αλλά κάποια πράγματα που συμβαίνουν μέσα στα κότερα.
Σαν αυτά που ίσως ο Λαζόπουλος -λέω εγώ τώρα- ξέρει από πρώτο χέρι.
Η μήπως το κουτσομπολιό δεν διακρίνεται για την προτίμηση του στα "στραβά" του γείτονα ;

Βέβαια στη χωρα που το θράσος και η τσάμπα μαγκιά θεωρείται προσόν,οι Λαζόπουλοί μεσουρανούν.
Απέναντι σε ποιούς όμως ;
Στην Ρούλα Bροχοπούλου ;
Eνας σοβαρός καλλιτέχνης μάλλον θα ανησυχούσε για την έμπνευση του.
Ο Λαζόπουλος όχι...
Στην αμετροέπεια της Σαρρή ;
Εντάξει Λάκη το σκότωσες το θηρίο και έσωσες τη βουλή...
Τώρα σε παρακαλούμε,σώσε μας και από την κακή ποιότητα του Καρβέλα.
Μπορεί και να γελάσω με το ξεκατίνιασμα σας,δεν λέω.
Oμως θα γελάσω όπως ακριβώς θα γελούσα αν έβλεπα να μαλώνουν στο δρόμο δυο παπατζήδες για το ποιός είναι πιο ποιοτικός απατεώνας.

Και μιας και μιλήσαμε για ποιότητα...
Στη χώρα όπου η επιθεώρηση του Aυλωνίτη,του Xατζηχρήστου και τόσων άλλων,έχει μετεξελιχθεί σε ακατάσχετο μπινελίκι,είναι λογικό να σπάει τα κοντέρ της τηλεθέασης ο Λάκης όταν μιλάει για ...κλανίδια...
Και φυσικά αυτός που χειροκροτάει το κλανοχιούμορ και ξεκαρδίζεται από τα γέλια,δεν θα μπορούσε παρά να αισθανθεί ένα δέος όταν ακούει τον Λάκη να κατηγορεί το ανάλγητο κράτος και να ασκεί κοινωνική πολιτική κονομώντας την ίδια στιγμή δεκάδες εκατομμύρια με τον πόνο του συνταξιούχου.
"Aμέσως μετά τις διαφημίσεις,το δάκρυ του συνταξιούχου,μην το χάσετε" (εκκωφαντικά χειροκροτήματα από εκστασιασμένους τρέντομπούληδες που μετά τα κλανίδια ορέγονται και λίγο κοινωνικό κράτος)...

Bρήκε ο γύφτος τη γενιά του και αγαλλίασε η καρδιά του που λένε...

Υγ : Δείγμα έμπνευσης οι δέκα μικροί μήτσοι.
Πετυχημένοι ομολογουμένως.
Δείγμα πνευματικής στειρότητας το να κλέβεις την ιδέα του Αναστασιάδη για να ανεβάσεις τους δείκτες της τηλεθέασης.

1 σχόλιο:

Panos Konstantinidis είπε...

Εν τάξει υπάρχουνε και κάποιες καλές στιγμές. Είναι δύσκολο να κρίνεις αν κάτι είναι τέχνη ή κατά πόσο είναι θετικό ή όχι. Το θέμα είναι να βλέπεις ό,τι βλέπεις, να τα φιλτράρεις και να προσπαθείς να κρατήσεις ό,τι εσύ νομίζεις καλύτερο.