Καλά Χριστούγεννα!!!

Προσπερνώντας τις όποιες διαφωνίες που μπορεί να έχουμε οι άνθρωποι μεταξύ μας, ευχόμαστε μέσα από την καρδιά μας καλά Χριστούγεννα κι ευτυχισμένα σε όλους. Υγεία πάνω απ'όλα (τώρα με τη γιαγιά μου στο νοσοκομείο εκτιμώ ακόμη περισσότερο την ευχή αυτή), αγάπη και ειρήνη σε όλο τον κόσμο. Να περάσετε τις γιορτές όσο πιο όμορφα μπορείτε, διασκεδάστε, ερωτευτείτε, γελάστε με την ψυχή σας. Προσοχή στις υπερβολές!!!

Φίλος της Ελληνικής Αστυνομίας

Είμαι φίλος της Ελληνικής Αστυνομίας όπως θα έπρεπε να είναι κάθε Eλληνας πολίτης που θέλει να ζει σε μια ευνομούμενη κοινωνία.
Είμαι στο πλευρό του Eλληνα Αστυνομικού που διακινδυνεύει τη ζωή του για να μου παρέχει ασφάλεια,για να προστατεύσει την περιουσία μου,για να προστατεύσει την Δημόσια Περιουσία.

Βέβαια στην αριστεροκρατούμενη χώρα μας,όπου η αλητεία και η ασυδοσία βαφτίζονται "δικαιώματα",είναι λογικό να παρουσιάζεται διαστρεβλωμένη η εικόνα της Αστυνομίας.
Για κάθε έναν διεφθαρμένο αστυνομικό υπάρχουν πολλοί περισσότεροι που κάνουν σωστά και τίμια τη δουλειά τους για μισθούς πείνας.
Τα "δημοκρατικά" μας όμως ΜΜΕ θα προβάλλουν ΜΟΝΟ τον διεφθαρμένο αστυνομικό.
Για κάθε περίπτωση κατάχρησης εξουσίας από αστυνομικό,υπάρχουν πολλές περισσότερες όπου αστυνομικοί τραυματίζονται σοβαρά την ώρα του καθήκοντος.
Ο παραβάτης αστυνομικός όμως θα "παίζει" στα ΜΜΕ για ημέρες ενώ οι αφανείς ήρωες που καταλήγουν στα νοσοκομεία ζήτημα είναι αν ακουστούν για 10 δευτερόλεπτα...
Για κάθε επιχειρησιακή αποτυχία της Αστυνομίας υπάρχουν πολλές περισσότερες επιχειρησιακές επιτυχίες που δεν γίνονται ποτε γνωστες στο κοινό με αποτέλεσμα να κυριαρχεί η αίσθηση περί "ανικανότητος" της Αστυνομίας.

Σε αυτή τη χώρα λοιπόν είναι λογικό να γίνεται ήρωας ο Πάσαρης και όχι ο Αστυνομικός που ανά πασα στιγμή κινδυνεύει να φάει 5 σφαίρες από τον κάθε ληστή η τρομοκράτη μιας και πρέπει πρώτα να πυροβοληθεί και μετά - αν είναι τυχερός - να αντιδράσει.
Σε αυτή τη χώρα λοιπόν είναι λογικό να ισοπεδώνονται τα πάντα και να ακούγεται το προκλητικό "μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι" από επίδοξους δολοφόνους με μολότοφ και ενίοτε όπλα και χειροβομβίδες.

Εγώ είμαι με την Ελληνική Αστυνομία.
Γιατί σε αυτήν θα τρέξω όταν προσπαθήσουν να με ληστέψουν,σε αυτήν θα τρέξω να καταγγείλω κάθε παράβαση εναντίον μου.
Και επειδή είμαι μαζί της στο δύσκολο έργο της,θα της κάνω και κριτική.
Δεν θα ισοπεδώσω αλλά θα απαιτήσω να καθαριστούν όλοι οι διεφθαρμένοι.
Η Ελληνική Αστυνομία χρειάζεται την κριτική.
Δεν χρειάζεται τον πόλεμο.

Είμαι φίλος της Ελληνικής Αστυνομίας όπως μου την γνώρισε ο γείτονας μου,ο συνταξιούχος πλέον, κύριος Παναγιώτης.
Aνθρωπος με αρχές και ήθος.
Γιατί για κάθε έναν διεφθαρμένο,υπάρχουν εκατοντάδες Αστυνομικοί σαν τον γείτονα μου...

Χαιρετίσματα λοιπόν στην εξουσία...!!!

Πόσο απέχει άραγε η εξουσία από την ασυδοσία; Πόσοι άνθρωποι, όταν τους δοθεί μια συγκεκριμένη εξουσία, θα μπορέσουν να παραμείνουν σεμνοί,μετριοπαθείς κι αντικειμενικοί; Αρχή άνδρα δείκνυσι, έλεγε ο συμπαθής τραγικός ήρωας του Σοφοκλέους. Πόσο διαχρονικά επίκαιρο φαντάζει άραγε αυτό το ρηθέν;

Διαβάζω στην επίσημη ιστοσελίδα της ελληνικής αστυνομίας, πως η ίδια είναι Σώμα Ασφάλειας και έχει ως αποστολή:

την εξασφάλιση της δημόσιας ειρήνης και ευταξίας και της απρόσκοπτης κοινωνικής διαβίωσης των πολιτών, που περιλαμβάνει την άσκηση της αστυνομίας γενικής αστυνόμευσης και τροχαίας.

την πρόληψη και καταστολή του εγκλήματος και την προστασία του Κράτους και του δημοκρατικού πολιτεύματος, στα πλαίσια της συνταγματικής τάξης, που περιλαμβάνει την άσκηση της αστυνομίας δημόσιας και κρατικής ασφάλειας.


Μιλούν για ειρήνη, ευταξία, δημοκρατία, ασφάλεια, απρόσκοπτη κοινωνική διαβίωση των πολιτών. Ωστόσο, στην πράξη πολλές φορές όλα αυτά καταστρατηγούνται στο βωμό του εκφοβισμού, της τρομονομίας, της υποκειμενικότητας, των διακρίσεων, της προσωπικής ικανοποίησης ή ακόμη και της ανικανότητας. Δεν αναφέρομαι μονάχα στα τρανταχτά παραδείγματα που βλέπουν το φως της δημοσιότητας κατά καιρούς, όπως το βιντεάκι από ΑΤ Ομονοίας ή η ζαρντινιέρα. Χιλιάδες άνθρωποι βιώνουν την αυθαιρεσία των εχόντων την εξουσία κι αναρωτιέμαι για ποιο λόγο συμβαίνει αυτό. Μια υπηρεσία που θα έπρεπε να λειτουργεί προς όφελος του κάθε πολίτη έχει καταντήσει να αποτελεί φόβητρο για μεγάλο ποσοστό πολιτών, ανούσιο τρόπο έκφρασης τρομολαγνείας και φασιστικού τρόπου σκέψεως ή ακόμη αναποτελεσματικό μέσο διατήρησης της τάξης και της ασφάλειας της χώρας.
Ποιος ελέγχει αυτούς που μας ελέγχουν τελικά; Ποιος κρίνει αν εκείνος ο άνθρωπος που κρατά νόμιμα το όπλο είναι σε θέση να το κάνει αυτό, χωρίς να αυθαιρετήσει, χωρίς να γέρνει η πλάστιγγα επικίνδυνα προς την πιθανότητα να "εκπυρσοκροτήσει" άνευ λόγου κι αιτίας;
Σαφώς και υπάρχουν καλοί και κακοί στην ελληνική αστυνομία, όπως και σε κάθε επάγγελμα. Όμως η νοοτροπία που επικρατεί συμπαρασύρει κι έναν εν δυνάμει ηθικό, ικανό κι ανιδιοτελή επαγγελματία σε μεγάλο ποσοστό.
Η ανάγκη για διαφύλαξη της ειρήνης σε έναν τόπο είναι φυσικά υπαρκτή, εντούτοις θεωρώ πως η σύγχρονη δόμηση της αστυνομίας, τουλάχιστον στον τόπο μου, είναι επιεικώς ανεπαρκής και χρειάζεται επειγόντως εμπέδωση των κύριων ανθρωπίνων δικαιωμάτων αναθεώρηση των θεμελειωδών ηθικών αρχών. Στο κάτω κάτω, η αστυνομία οφείλει να σέβεται και να υπηρετεί τον πολίτη, όχι να τον εκφοβίζει, να τον χειραγωγεί και να τον ευτελίζει.

Τα βλέπουμε όλα κόκκινα και μπλε...!!!

Μια ακόμη αρνητική παράδοση έσπασε, αν κι έπρεπε το ευτυχές γεγονός να είχε συμβεί χρόνια πριν. Ας όψονται τα μεγάλα κεφάλια του ελληνικού ποδοσφαίρου κι ανεπανάληπτες προσωπικότητες, όπως ο κύριος Σπανέας, εξαίρετος χειρούργος-διαιτητής.
Περασμένα ξεχασμένα όμως, η αποψινή νέμεση αποζημιώνει και με το παραπάνω όσες πίκρες γευτήκαμε μέχρι εδώ. Η δικαιοσύνη έλαμψε, η μεγαλύτερη ομάδα και η πιο προετοιμασμένη υπερίσχυσε. Η Πανιωνάρα δεν το έχανε το παιχνίδι απόψε. Ο Τζιμπούρ έδειξε τον δρόμο και γυρνώντας στους οπαδούς των φιλοξενουμένων έκανε την σωστότερη κίνηση: τους παρότρυνε να σωπάσουν.
Οι παίχτες του Παναθηναϊκού σαστισμένοι, εκτός πραγματικότητας,μονάχα γκρίνιαζαν για τα σφυρίγματα του διαιτητή. Δεν έβλεπαν όμως τον Μάντζιο που έκανε κοντρόλ αποκλειστικά με το χέρι του σε όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού. Δεν έβλεπαν τις κίτρινες κάρτες που μοίραζε ο διαιτητής αφειδώς σε ΟΛΟΥΣ τους παίχτες, δεν έβλεπαν το offside που σφύριζε ο διαιτητής ενώ οι παίχτες του ιστορικού έφευγαν από κανονικότατη θέση, με αξιώσεις για ένα δεύτερο γκολ.
Δεν θα αναλωθούμε όμως στις λεπτομέρειες. Η ομαδάρα έδειξε κι απόψε ότι δεν φοβάται κανένα όνομα, καμία ομάδα, καμία παράδοση. Ο Λίνεν έχει κάνει εκπληκτική δουλειά κι αυτό φάνηκε ακόμη και στην άμυνα, το αδύνατό μας σημείο. Και φυσικά, απόψε φάνηκε πως κανένας δεν (πρέπει να) κερδίζει μονάχα με τη φανέλα, μα με το παράστημα μέσα στο γήπεδο. Κι αν απόψε ο κάθε βάζελος αναφώνησε: "Πού είναι ο Σπανέας;" ας το ξεχάσει. Τέτοια εγκλήματα δεν επιτρέπονται πλέον στην Πλατεία.
Κι όπως είπαμε, μετά από μια μέτρια προπόνηση έρχονται τα σημαντικά. Εμπρός για την πρόκριση για να κάνουμε όλο τον κόσμο να αναγνωρίσει την αξία μας. Εμπρός Ιστορικέ!!!
Και τελειώνοντας, μια ιδέα από έναν Πραγματικό Ύμνο...

Φαιδραί διαλάμπουν και αύθις ημέραι,
Εικόνες των πάλαι ποτέ ημερών
Το μήκος παρήλθε των χαύνων αιώνων,
Παρήλθον τα σκότη νυκτών παγερών.

Ω!! χαίρε του ψάλτου γενέτειρα, χαίρε,
Σεμνής Ιωνίας περίδοξος γη.

Και πάλιν ο μέγας αγών των προγόνων
Τιμάς επίζηλους προς σε χορηγεί.

Η νεολαία αιώνας τώρα,
Μαραινόμενη ληθαργίαν,
Ηγέρθη πάλιν με προθυμίαν,
Ζητεί το κλέος και την αλκήν
Και της υγείας ποθεί τα δώρα
εις γυμνασίαν αρμονικήν.

Ευσταλής και θερμή συνελθούσα
εις αμίλλης τον θείον βρασμόν,
ομοφρόνως στερρόν καταρτίζει
Πανιώνιον αύθις δεσμόν.

Μεγάλη η χάρη σου Aγιε Παναθηναϊκέ...

Ελεήμονος όπως πάντα,ανέστησες ακόμα ένα πεθαμένο.
Φαίνεται πας να πεθάνεις εμάς,δεν εξηγείται αλλιώς...

TRASH TV

Δεν είμαι κριτικός τέχνης.
Δεν μιλάω ως ειδικός σε θέματα υψηλής τέχνης και βαθιάς κουλτούρας.
Κάπου όλες αυτές οι αυθεντίες μου τη δίνουν στα νεύρα.
Αφ υψηλού μαθήματα των "ειδικών" στην πλέμπα και καλά...

Δεν πα' να λένε ότι θέλουν οι "ειδικοί" για να με πείσουν ότι πρέπει να εκτιμήσω τον Λαζόπουλο ;
Για εμένα,αυτό που κάνει ΔΕΝ είναι σάτιρα.
Είναι χειρίστου είδους ξεκατίνιασμα,είναι χυδαίο κουτσομπολιό σε κομμωτήριο.
Μάλιστα από αυτά της υψηλής κοινωνίας.
Εκεί άλλωστε ανήκει και ο εθνικός μας γύφτος...

Γιατί αν δεν ήταν τίποτα από όλα τα παραπάνω,ο κοινωνικά ευαίσθητος τσιγγάνος,θα ασχολείτο ας πούμε και με τα κότερα...
Δεν είναι αυτό πρόβλημα της κοινωνίας μας άλλωστε ;
Oχι τα κότερα αυτά καθε αυτά αλλά κάποια πράγματα που συμβαίνουν μέσα στα κότερα.
Σαν αυτά που ίσως ο Λαζόπουλος -λέω εγώ τώρα- ξέρει από πρώτο χέρι.
Η μήπως το κουτσομπολιό δεν διακρίνεται για την προτίμηση του στα "στραβά" του γείτονα ;

Βέβαια στη χωρα που το θράσος και η τσάμπα μαγκιά θεωρείται προσόν,οι Λαζόπουλοί μεσουρανούν.
Απέναντι σε ποιούς όμως ;
Στην Ρούλα Bροχοπούλου ; Eνας σοβαρός καλλιτέχνης μάλλον θα ανησυχούσε για την έμπνευση του.
Ο Λαζόπουλος όχι...
Στην αμετροέπεια της Σαρρή ;
Εντάξει Λάκη το σκότωσες το θηρίο και έσωσες τη βουλή...
Τώρα σε παρακαλούμε,σώσε μας και από την κακή ποιότητα του Καρβέλα.
Μπορεί και να γελάσω με το ξεκατίνιασμα σας,δεν λέω.
Oμως θα γελάσω όπως ακριβώς θα γελούσα αν έβλεπα να μαλώνουν στο δρόμο δυο παπατζήδες για το ποιός είναι πιο ποιοτικός απατεώνας.

Και μιας και μιλήσαμε για ποιότητα...
Στη χώρα όπου η επιθεώρηση του Aυλωνίτη,του Xατζηχρήστου και τόσων άλλων,έχει μετεξελιχθεί σε ακατάσχετο μπινελίκι,είναι λογικό να σπάει τα κοντέρ της τηλεθέασης ο Λάκης όταν μιλάει για ...κλανίδια...
Και φυσικά αυτός που χειροκροτάει το κλανοχιούμορ και ξεκαρδίζεται από τα γέλια,δεν θα μπορούσε παρά να αισθανθεί ένα δέος όταν ακούει τον Λάκη να κατηγορεί το ανάλγητο κράτος και να ασκεί κοινωνική πολιτική κονομώντας την ίδια στιγμή δεκάδες εκατομμύρια με τον πόνο του συνταξιούχου.
"Aμέσως μετά τις διαφημίσεις,το δάκρυ του συνταξιούχου,μην το χάσετε" (εκκωφαντικά χειροκροτήματα από εκστασιασμένους τρέντομπούληδες που μετά τα κλανίδια ορέγονται και λίγο κοινωνικό κράτος)...

Bρήκε ο γύφτος τη γενιά του και αγαλλίασε η καρδιά του που λένε...

Υγ : Δείγμα έμπνευσης οι δέκα μικροί μήτσοι.
Πετυχημένοι ομολογουμένως.
Δείγμα πνευματικής στειρότητας το να κλέβεις την ιδέα του Αναστασιάδη για να ανεβάσεις τους δείκτες της τηλεθέασης.

Λάκη, γερά!!!

Ο Λάκης Λαζόπουλος παραμένει εδώ και πολλά χρόνια μια από τις σημαντικότερες παρουσίες στα ελληνικά καλλιτεχνικά δρώμενα. Με πλούσιες σπουδές στο ενεργητικό του, μιας και φοίτησε στη Νομική και τελείωσε το Μεταπτυχιακό του επάνω στην Εγκληματολογία και το Ποινικό Δίκαιο, αποτελεί μια όαση στην σημερινή τηλεόραση της ημιμάθειας και της παντελούς άγνοιας. Από την αρχή της καριέρας του μέχρι και σήμερα έχει συνεργαστεί με αξιόλογους Ανθρώπους των Τεχνών και των γραμμάτων. Ενδεικτικά ας αναφέρω τα ονόματα του Παντελή Βούλγαρη, του Γιάννη Ξανθούλη, του Σταμάτη Φασουλή και του Γιάννη Σμαραγδή. Σταθμός στην επαγγελματική του σταδιοδρομία στάθηκε φυσικά η εκπληκτική σειρά «Δέκα Μικροί Μήτσοι», αξεπέραστη μέχρι και σήμερα. Ωστόσο, το ταλέντο του δεν περιορίστηκε ποτέ σε έναν μονάχα τομέα. Θέατρο, τηλεόραση, μουσική, συγγραφή, σκηνοθεσία, πτυχές της αστείρευτης έμπνευσης και της αξιόλογης πορείας του.

Πλέον απολαμβάνει τους καρπούς που αποκόμισε μετά από τόσα χρόνια σκληρής εργασίας. Με την εκπομπή του σατιρίζει τα δρώμενα στην ελληνική καθημερινότητα, προσγειώνει απότομα τους φιλόδοξους μα διάττοντες αστέρες του καλλιτεχνικού στερεώματος, θίγει εύγλωττα τα προβλήματα του μέσου Έλληνα πολίτη, στηλιτεύει ,χωρίς να χαϊδεύει τα αυτιά κανενός, τα αρνητικά χαρακτηριστικά της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας και δεν αφήνει στο απυρόβλητο ούτε τους εκπροσώπους των κομματικών παρατάξεων, με εύστοχα σχόλια για την πολιτική, σε έναν τόπο που νοσεί.

Σαφώς και υπάρχουν κακώς κείμενα στην στάση του εν λόγω ατόμου, σαφώς και οι εκπομπές του δεν είναι πάντοτε τόσο επιτυχημένες κι εύστοχες, όπως επίσης σαφώς και μετά από κάποιον καιρό έχει επέλθει ένας φυσιολογικός κορεσμός, που έχει οδηγήσει το Λαζόπουλο στο αναμάσημα των ίδιων θεμάτων, των ίδιων αστείων κι εν πολλοίς των ίδιων, περιορισμένων, εμμονών του με πρόσωπα και καταστάσεις. Ουδείς άσφαλτος, που λέει και η αγαπητή αοιδός.

Όπως και νά’χει, είναι ένας ταλαντούχος άνθρωπος που προσφέρει πολλά περισσότερα από την συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων καλλιτεχνών κι όχι μόνο. Κι αυτό είναι πολύ σημαντικό.

Αναγκαίο κακό η θανατική ποινή

Πολλές φορές,συνήθως μετά από κάποιο ειδεχθές έγκλημα το οποιο προκαλεί τα κοινωνικά αντανακλαστικά,γίνεται λόγος για το πως μπορεί να προστατευθεί όσο το δυνατόν περισσότερο η κοινωνία από τέτοιου είδους ενέργειες.
Μια από τις προτεινόμενες λύσεις που προκαλεί πολλές αντιδράσεις είναι η θανατική ποινή.

Δεδομένο πρώτο : η ανθρώπινη ζωή είναι ιερή.
Ξεκινώντας με αυτή την παραδοχή ως βάση συλλογισμού,εύλογα κάποιος μπορεί να πει ότι ακόμα και η συντεταγμένη πολιτεία δεν δικαιούται να αφαιρεί την ανθρώπινη ζωή.
Τι γίνεται όμως με κάποιες ειδικές περιπτώσεις οι οποίες δείχνουν ότι ο επιδιωκόμενος και επιθυμητός σωφρονισμός αν μη τι άλλο δεν προκύπτει ;

Υπάρχουν περιπτώσεις κατά τις οποίες,κρατούμενοι που κάνουν χρήση της πενθήμερης άδειας,προβαίνουν σε εγκληματικές ενέργειες με θύματα αθώους πολίτες.
Υπάρχουν φυσικά οι περιπτώσεις τον εμπόρων ναρκωτικών οι οποίοι ζουν και πλουτίζουν ακριβώς επειδή πωλούν θάνατο και δυστυχία σε χιλιάδες οικογένειες.
Σωφρονισμός βέβαια σε αυτή την περίπτωση δεν υπάρχει μιας και οι συγκεκριμένοι συνεχίζουν την δραστηριότητα τους και μέσα από τις φυλακές.
Δεδομένο δεύτερο λοιπόν : σε κάποιες περιπτώσεις το εγκληματικό ένστικτο δεν παύει να λειτουργεί και η απειλή έναντι της κοινωνίας συνεχίζει να υφίσταται μιας και ο σωφρονισμός αποτυγχάνει.
Περιπτώσεις όπως αυτή του πάσσαρη ή του σορίν ματέι,είναι χαρακτηριστικές αντικοινωνικής συμπεριφοράς με ολέθρια αποτελέσματα.

Το ερώτημα που τίθεται λοιπόν,είναι,αν μπορούν κάποιες τέτοιες περιπτώσεις να "κερδηθούν" και να αποδοθούν στην κοινωνία ως υγιή στοιχεια.
Εγώ προσωπικά αμφιβάλλω εντόνως για το κατά ποσο είναι εφικτό ένα τέτοιο ενδεχόμενο.

Πως μπορεί ο ψυχρός εγκληματίας που δεν διστάζει να σκορπίσει το θάνατο είτε κατ'επανάληψη και σε βάθος χρόνου είτε χρησιμοποιώντας αποκρουστικές και σαδιστικές τακτικές έναντι αθώων πολιτών να μεταμορφωθεί σε αν όχι χρήσιμο,τουλάχιστον ακίνδυνο στοιχειο για το κοινωνικό σύνολο ;
Θαύματα γίνονται βέβαια αλλά κανείς μας δεν θα ήθελε να βρεθεί στην δυσάρεστη θέση να αντιληφθεί ότι γίνονται σπανίως...

Από την άλλη σίγουρα υπάρχει ο κίνδυνος της δικαστικής πλάνης η οποία μπορεί να οδηγήσει στο θάνατο αθώους ανθρώπους.
Eχει συμβεί άλλωστε στο παρελθόν.

Σύμφωνα με όλα τα παραπάνω λοιπόν,η θανατική ποινή πρέπει να θεωρείται ένα αναγκαίο κακό που σκοπός του είναι η προστασία του κοινωνικού συνόλου από άκρως επικίνδυνα στοιχεία τα οποία με διάφορους τρόπους έχουν αποδείξει την επικινδυνότητα τους.
Επίσης είναι σίγουρο ότι πρέπει να υπάρχουν κάποιες ασφαλιστικές δικλίδες στην εφαρμογή αυτού του ακραίου μέτρου,ώστε να αποφεύγονται οι τραγικές συνέπειες ενδεχόμενης δικαστικής πλάνης.

Eτσι για παράδειγμα,θα μπορεί να εφαρμόζεται μονο σε περιπτώσεις όπου η ενοχή του κατηγορουμένου είναι αδιαμφισβήτητη και αποδεικνύεται μέσω οπτικοακουστικού υλικού ή εφόσον ο κατηγορούμενος έχει συλληφθεί κατά τη διάρκεια της εγκληματικής του πράξης.
Κριτήριο θα πρέπει να είναι φυσικά και η υποτροπή του ενόχου.
Eτσι διασφαλίζεται ότι η ποινή θα αφορά κυρίως αυτούς που έχουν δείξει έντονη και διαχρονική εγκληματική συμπεριφορά.

Από ηθικής πλευράς,σίγουρα η αφαίρεση της ανθρώπινης ζωής είναι η πλέον δύσκολη απόφαση που μπορεί να πάρει το κοινωνικό σύνολο μιας και το δικαίωμα στη ζωή είναι ιερό.
Oμως από την άλλη,ποιός μπορεί να αρνηθεί στο κοινωνικό σύνολο το δικαίωμα τηςαυτοάμυνας ;
Ειδικά όταν ακόμα και οι θεωρούμενες σκληρές ποινές όπως τα ισόβια,δεν διασφαλίζουν σε όλες τις περιπτώσεις την ασφάλεια αθώων πολιτών ;

Το έγκλημα δεν καταπολεμάται με έγκλημα...

Ακόμη και σήμερα υπάρχουν χώρες στον πλανήτη μας που εξακολουθούν να επιβάλλουν και να εφαρμόζουν τη θανατική ποινή. Ισχυρίζονται πως σε εξαιρετικά ειδεχθή εγκλήματα δεν υπάρχει άλλη κατάλληλη τιμωρία, πως τα σωφρονιστικά συστήματα αποτυγχάνουν στον σκοπό τους, πως η θανατική ποινή λειτουργεί αποτρεπτικά για οποιονδήποτε επίδοξο εγκληματία, πως η ηθική δικαίωση των θυμάτων σε ορισμένες περιπτώσεις απαιτεί δραστικά μέτρα.
Αν ανατρέξουμε στο πέρασμα των αιώνων, ωστόσο, θα δούμε πως αν κι εφαρμόζεται η θανατική ποινή, το ποσοστό εγκληματικότητας δεν μειώνεται ούτε στο ελάχιστο. Αντιθέτως, όλο και περισσότερο διαπιστώνουμε πως αυξάνονται τα ειδεχθή εγκλήματα, αυξάνεται η παραβατικότητα. Συνεπώς, δεν ευσταθεί σε εγκυρότητα το επιχείρημα της αποτροπής.
Επιπρόσθετα, εύλογα παρατηρεί κανείς πως η θανατική ποινή αποτελεί αμετάκλητη τιμωρία. Σε περιπτώσεις δικαστικής πλάνης το κόστος είναι δυσβάσταχτο. Δεν υπάρχει η δυνατότητα να αποζημιώσεις τον καταδικασθέντα, μιας και το μόνο που θα έχει μείνει την ώρα του mea culpa είναι η υστεροφημία του και μια ενδεχόμενη δικαίωση των δικών του ανθρώπων.
Δεν είμαστε Θεοί για να αποφασίζουμε ποια ζωή μετράει και πόσο στον κόσμο. Κανείς δεν μας έχει δώσει αυτό το δικαίωμα. Το κοινωνικό μας σύστημα είναι δομημένο έτσι ώστε να προσπαθεί να σωφρονίζει τους εγκληματούντες, να τους δίνει μια δεύτερη ευκαιρία να αποδείξουν έμπρακτα τη μεταμέλειά τους κι αναλόγως με την σοβαρότητα του εγκλήματος να εντάσσονται εκ νέου στο κοινωνικό σύνολο.
Προφανώς, για εξαιρετικά ειδεχθή εγκλήματα, τα οποία αποτελούν κύριο επιχείρημα των υποστηρικτών της θανατικής ποινής, τα πράγματα διαφέρουν. Σαφώς και είναι πολύ δύσκολο να επιτραπεί η επαναδιοχέτευση στην κοινωνία ατόμων με ιδιαιτέρως παραβατική συμπεριφορά, ενδεχόμενες ψυχικές διαταραχές, άτομα δηλαδή που υπάρχει πιθανότητα να εγκληματίσουν ξανά. Ως εκ τούτου, υπάρχει η ισόβια κάθειρξη, ο εγκλεισμός σε ψυχιατρικές κλινικές κι άλλα μέτρα που λαμβάνονται, ώστε να εξασφαλίσουν την προστασία του κοινωνικού συνόλου, αλλά και την προσπάθεια ανάρρωσης κι επανένταξης του ατόμου. Κάτι τέτοιο όμως απέχει κατά πολύ από την επιβολή της θανατικής ποινής, από την προσπάθεια καταπολέμησης ενός εγκλήματος με ένα άλλο έγκλημα.
Όσο κι αν μια τέτοια μέθοδος δίνει ένα αίσθημα δικαίωσης για τα θύματα των εγκληματιών. Έχουμε ξεπεράσει πλέον το στάδιο εκείνο της ανταπόδοσης και παλεύουμε για την τήρηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων παντού και πάντα, όχι με εξαιρέσεις και σύμφωνα με το δοκούν...