Παρασκευή 8 Φεβρουαρίου 2008
Χέρι-χέρι...
Τα γεγονότα του Σαββάτου ήταν τραγελαφικά κι απογοητευτικά συνάμα.
Το κέντρο της Αθήνας παρέλυσε για ώρες, έρμαιο στις ορέξεις των "πεφωτισμένων" εκατέρωθεν. Καδρόνια, λοστοί, στυλιάρια, πέτρες, κουκούλες και μαχαίρια έκαναν την εμφάνισή τους ανενόχλητα, παρελαύνοντας μέσα από τις κεντρικότερες οδούς της Αθήνας. Μια πορεία διοργανωμένη από φασιστική οργάνωση, μια προσπάθεια φίμωσης επίσης φασιστική, μια επίθεση και μια υποκατάσταση της έννομης τάξης από τους "αδικημένους".
Τα ΜΑΤ στέκονταν δίπλα δίπλα με τους χρυσαυγίτες, που είχαν πάει να περιφρουρήσουν τον χώρο της συγκέντρωσης από νωρίς. Δίπλα δίπλα στα στυλιάρια, τα μαχαίρια, τους λοστούς, δίπλα δίπλα στα "θεμιτά μέσα" της άμυνας των ανίσχυρων κι αθώων παιδιών, που ήρθαν να διαδηλώσουν φιλειρηνικά. Κι όταν έγινε η επίθεση, οι κακόμοιροι έπιασαν το χεράκι των αστυνομικών και βάδισαν μαζί, για να εξουδετερώσουν τον κοινό εχθρό. Τα ΜΑΤ είχαν ως στόχο την κατάπνιξη της επίθεσης των αναρχικών και στην προσπάθειά τους αυτή δεν ενδιαφέρονταν αν τα μέλη της Χρυσής Αυγής περνούσαν από δίπλα τους ή στέκονταν ακριβώς πιο πίσω, κρατώντας τα ίδια όπλα με τους αναρχικούς,στοχεύοντας στα ίδια ακριβώς αποτελέσματα βίας. Ήθελαν να συνεργαστούν με εκείνους που νιώθουν κοντά τους, με τους οικείους τους, να πολεμήσουν τον κοινό εχθρό με τα αδέρφια τους. Κι έχουμε έναν νομιμοποιημένο "οπλοφορούντα" κι έναν παράνομο "οπλοφορούντα", δύο μέτρα και δύο σταθμά.
Έχουμε τραυματίες, μαχαιρωμένους, εκατό προσαγωγές από τη μία πλευρά που έγιναν αρκετές ώρες μετά τις συγκρούσεις, χωρίς καμία στοιχειοθετημένη κατηγορία. Από την άλλη πλευρά, έχουμε ένα απέραντο μηδενικό. Αυτοί που περνούσαν μέσα από τα ΜΑΤ, αφού νομιμοποιήθηκαν για τις πράξεις τους, δεν κατηγορήθηκαν για τίποτε.
Δεν τάσσομαι υπέρ κάποιας πλευράς, προς Θεού. Στηλιτεύω όμως την στάση της αστυνομίας, που προωθεί ενέργειες αντίστοιχες με εκείνες που καταπνίγει. Την αστυνομία που συνεργάζεται με ανθρώπους που προωθούν τη βία, έτσι ώστε να καταπνίξει τη βία. Αυτό το οξύμωρο σχήμα με λυπεί και με οργίζει ταυτόχρονα...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
2 σχόλια:
Στέλλα νομίζω ότι είναι δικαίωμα του καθενός, όσο ακραίος και αν είναι, να κάνει πορείες και να εκδηλώνει τα αισθήματά του. Αυτό είναι κάτι που το παραχωρεί το πολίτευμα της ζώρας στην οποία ζεις. Όσο και αν διαφωνώ και με τις δύο παρατάξεις αυτή τη φορά θα πρέπει να υπερασπιστώ τους χρυσαυγίτες.
Θεωρώ φυσικά πολύ χειρότερους τους ψευδοπροοδευτικούς "αντιφασίστες" (του κώλου). Τουλάχιστον οι χρυσαυγίτες έχουνε δηλώσει ποιοι είναι και τι ιδεολογία έχουνε. Οι "αντιφασίστες" από την άλλη είναι ύπουλοι και ενώ καταδικάζουνε το φασισμό, κάνουνε αυτό ακριβώς, φασιστίζουνε πίσω από τη μάσκα του προοδευτικού.
Σκέψου και κάτι άλλο. Στα τόσα χρόνια που ακούω για πορείες στην Αθήνα, ποτέ, μα ποτέ δεν έχω ακούσει έκτροπα από ακροδεξιές ομάδες. Εν αντιθέσι, τα περισσότερα επεισόδια που γίνονται φαίνεται ότι λαμβάνουνε χώρα από "αντιφασίστες" "φιλελεύθερους".
Πιστεύω ότι τα ΜΑΤ κάνανε πολύ καλά που πήρανε θέση αφού πήγανε εκεί να προστατέψουνε τον νόμιμο (ασχέτως φρονήματος). Κάτω από την αδέκαστη λογική και μόνο, οι χρυσαυγίτες έχουνε το δίκαιο με το μέρος τους ενώ οι "αντιφασίστες" όχι.
Πάνο μου, αν είδες πουθενά δεν υποστηρίζω κάποια από τις δύο πλευρές των "τραμπούκων". Τάσσομαι ωστόσο σαφώς κατά της υποκατάστασης της έννομης τάξης από οποιονδήποτε, ενώ αυτή η τάξη μπορεί να αποκατασταθεί από τους αρμόδιους. Αφού υπήρχε επαρκής αριθμός ΜΑΤ εκεί, τι δουλειά είχαν τα μέλη της Χ.Α. να κάνουν ντου μαζί τους; Για ποιον λόγο πήγαν; Δε νομιμοποιείται η μορφή βίας που αναπαρήγαγαν. Αυτό υποστηρίζω κι όχι τη μία ή την άλλη πλευρά.
Δημοσίευση σχολίου